Iwanik: Czasem rozwarstwienie jest dobre
W dyskusji publicznej funkcjonuje wiele błędnych lub półprawdziwych poglądów, nad którymi rzadko się zastanawiamy. Jednym z nich jest opinia o niebezpiecznym powiększaniu się przepaści pomiędzy bogatymi a biednymi. Zgodnie z tym poglądem, „zbyt duże” różnice pomiędzy statusem materialnym obywateli i społeczeństw są niedobre i należy je eliminować.
Iwanik: Libertariański przegląd ubezpieczeń
Ubezpieczenia dzielimy na majątkowe, życiowe i społeczne. Polisa majątkowa to umowa pomiędzy stronami, w której jedna strona zobowiązuje się naprawić finansową szkodę (wypłacić odszkodowanie) spowodowaną przez wypadek losowy, a druga strona płaci za tę usługę opłatę (składkę). Ubezpieczenie życiowe to bardziej forma oszczędzania niż transfer ryzyka, choć element transferu ryzyka także tu występuje. Z kolei ubezpieczenie społeczne nie jest ubezpieczeniem w myśl zwykłej definicji tego słowa, jest to raczej system redystrybucji.
Iwanik: Wrażliwe, niehumanitarne państwo
Gdy w Polsce sprawca wypadku – przez głupotę, nieuwagę lub beztroskę – pozbawia ofiarę jej zarobków, zdrowia lub życia, państwo nie umożliwia ofierze lub jej rodzinie sprawnego uzyskania pełnego zadośćuczynienia. Koszt tragedii ponosi więc ofiara wypadku i publiczny system opieki medycznej, czyli podatnik. Takie rozwiązanie zachęca potencjalnych sprawców do nierozważnego zachowania i zwiększa liczbę wypadków. Niehumanitarne traktowanie ofiar wypadków wynika z faktu, że wrażliwe społecznie państwo ingeruje w tysiące obszarów życia, a nie wypełnia sprawnie swojej podstawowej funkcji ochrony własności i nienaruszalności cielesnej obywateli.
Iwanik: Polski Monopol Ubezpieczeniowy
Cała absurdalność systemu rentowego nie wystąpiłaby, gdyby państwo pozwoliło obywatelom samodzielnie decydować czy, u kogo i na jakich warunkach chcą się ubezpieczyć od wypadku przy pracy. Tymczasem państwo nie tylko nie pozostawia nam takiego wyboru, ale jeszcze zmusza nas do kupowania u monopolisty.
