Salerno: Wstęp do książki „Pieniądz i kryzysy” Friedricha von Hayeka
Niezwykle twórczy, genialny umysł Hayeka jaśnieje w tych pracach pełnym blaskiem. Jeszcze przed ukończeniem trzydziestu lat zgłębił i począł syntetyzować najważniejsze osiągnięcia swoich poprzedników ze szkoły austriackiej, a ponadto rozwijał ich tezy. W szczególności po pierwsze chodzi tu o stworzoną przez Eugena von Böhm-Bawerka i rozwijaną później przez Knuta Wicksella teorię kapitału i stopy procentowej oraz przedstawioną przez tegoż teorię „kumulatywnego procesu” zmian w sferze pieniądza, stóp procentowych i cen, a po drugie o przełomową teorię Ludwiga von Misesa dotyczącą pieniądza i cykli koniunkturalnych.
Salerno: Mit o niezmiennej wartości złota
W rzeczywistości wartość, którą każda osoba przyporządkowuje do danej sumy pieniędzy czy dowolnego innego rodzaju dobra, jest oparta na subiektywnym osądzie i nie ma wymiarów fizycznych. Wartość pieniądza różni się w czasie i pośród różnych osób. Cena płacona za dobro w konkretnym akcie wymiany nie mierzy wartości danego dobra — raczej wyraża fakt, iż kupujący i sprzedający oceniają pieniądze oraz płaconą cenę w odwrotnej kolejności. Z tego powodu ani pieniądze, ani żadne inne dobro nigdy nie może służyć jako miernik wartości.
Salerno: Mity i lekcje płynące z argentyńskiego kryzysu walutowego
Gwałtowny spadek wartości peso nie jest odzwierciedleniem początku „kryzysu walutowego”, lecz wypadkową kryzysu, który już trwa od dłuższego czasu. Dewaluacja peso przez argentyńskie władze monetarne oznacza ni mniej, ni więcej zniesienie kontroli cen, które utrzymywały cenę dolara poniżej rynkowej ceny równowagi w odniesieniu do peso i w ten sposób wygenerowały stała nadwyżkę popytu na dolary w Argentynie. Innymi słowy dewaluacja peso jest po prostu stwierdzeniem, że peso zostało pozbawione swojej wartości w znaczącej części poprzez inflację.
Salerno: Mania na Galbraitha
Zdyskredytowani ekonomiści — tak jak skompromitowani politycy — nigdy nie pozostają w niełasce na długo, szczególnie po śmierci. W ciągu ostatniej dekady reputacja Galbraitha przechodziła coś w rodzaju rehabilitacji. Szczególnie wśród tych ekonomistów akademickich głównego nurtu, którzy nie są za bardzo świadomi szybko narastających porażek swojej dyscypliny w wyjaśnianiu rzeczywistości gospodarczej, Galbraitha coraz powszechniej postrzega się jako niezrozumianego myśliciela o postępowych ideach, którego pracę zbyt pochopnie odrzucono.
Salerno: Pojęcie koordynacji w makroekonomii austriackiej
Pochodzenie zaburzeń gospodarczych (...) musi być przypisane (…) wyłącznie czynnikom, które przeszkadzają systemowi wyceny pełnić swoje koordynacyjne zadanie.
Salerno: Druga strona monety biliondolarowej
Mimo swej pozornej niedorzeczności, pomysł stworzenia monety o wartości biliona dolarów sugeruje nam, jak dzisiejszy fatalny system monetarny można zastąpić innym, odrobinę lepszym.
Salerno: Pozwólmy odejść niesolidnemu pieniądzowi
Oświadczenie Josepha T. Salerno przedstawione Podkomisji Wewnętrznej Polityki Pieniężnej i Technologii należącej do Komisji Usług Finansowych Kongresu USA.
Salerno: Powstrzymać Kowalskich
Robert Frank jest ekonomistą Uniwersytetu Cornell i autorem cyklu książek oraz artykułów, w których ubolewa nad potężnym uszczerbkiem społecznym spowodowanym rzekomo przez konkurencję w Stanach Zjednoczonych. Ostatnio jego przestrogi w końcu ktoś wziął sobie do serca — mianowicie afgańscy politycy.
Salerno: Wyprane pieniądze
Rząd Stanów Zjednoczonych od lat prowadzi wojnę z gotówką. Wyeliminować transakcje gotówkowe chcieliby też Włosi i Szwedzi. Na szczęście wolny rynek umożliwia ucieczkę przed fiskalnym państwem policyjnym, które przyjęło sobie za cel wyplenienie gotówki. Dobrym tego przykładem jest kariera płynu do prania Tide, który stał się środkiem wymiany w Stanach Zjednoczonych.
Salerno: Pieniądze a wolność
Standard złota jest historycznym ucieleśnieniem wolności monetarnej. Historycy często obwiniają ten system za wybuch wielkiego kryzysu i powolne z niego wychodzenie. Nie potrafią oni jednak dostrzec fundamentalnych różnic pomiędzy klasycznym standardem złota z końca XIX wieku a jego rozwodnioną wersją, jaką mieliśmy w latach 20. XX wieku.
Pollaro: Austriackie podejście do pomiaru podaży pieniądza
Pomimo ważnej roli, jaką odgrywa metoda pomiaru podaży pieniądza, ta używana przez większość współczesnych ekonomistów i inwestorów posiada poważne wady, ponieważ oparta jest na nieprawidłowej definicji pieniądza. Monetarystyczne i keynesowskie formuły podaży pieniądza, oparte na empirycznych korelacjach oraz na indukcji z danych statystycznych nie są dobrymi rozwiązaniami. Poprawna formuła podaży pieniądza musi być oparta na wyprowadzonej z dedukcji, poprawnej teoretycznie definicji pieniądza. Tak się składa, że austriacy mają dużo do powiedzenia w tej kwestii.
Salerno: Co ma z tym wspólnego koszt?
Dzisiejsi ekonomiści głównego nurtu opisują mengerowsko-austriacką teorię ceny jako „ekstremalną" i „stronniczą” oraz kładącą zbyt duży nacisk na wartość subiektywną, a ignorującą koszty produkcji. To jednak dokładnie owa stronniczość austriackiej teorii nadaje sens naszym rynkowym doświadczeniom. Czy można bowiem wytłumaczyć cenę 24.78-karatowego diamentu, który sprzedano za ponad 46 mln dolarów, kosztami jego produkcji?
Salerno: Pozytywna inflacja
Zarówno inflacja, jak i deflacja są nieszkodliwe, dopóki pozostają w harmonii z dobrowolnymi preferencjami konsumentów. Inflacja będąca wynikiem "ekonomizowania gotówki" i "inflacja niedoboru" spełniają to kryterium i można je postrzegać jako pozytywne dla gospodarki.
Wywiad z Jorgiem Guido Hülsmannem
Dr. Hülsmann uczy ekonomii na Uniwersytecie w Angers we Francji. Autor Kritik der Dominanztheorie oraz Logik der Währungskonkurrenz; przetłumaczył wiele uznanych książek ekonomicznych na język niemiecki. Dr. Hülsmann napisał liczne artykuły angielsko-, fancusko- i niemieckojęzyczne, pisze do takich magazynów, jak Quarterly Journal of Austrian Economics, Review of Austrian Economics, i Journal of Libertarian Studies. Obecnie pracuje nad pełną biografią o życiu i pracy Ludwiga von Misesa.
Gottfried Haberler
Gottfried Haberler był jednym z pierwszym ekonomistów, którzy podjęli się niewdzięcznej obrony większej produktywności i uniwersalnych korzyści „wolnego” lub politycznie nieograniczonego handlu międzynarodowego w kategoriach współczesnej subiektywnej teorii wartości. Rozwinął również podejście do analizy cykli boomów i zapaści oparte na syntezie prekeynesowskich teorii cykli koniunkturalnych i twardo podkreślał rolę politycznych manipulacji podażą pieniądza wraz z ich konsekwencjami...
Carl Menger
Mimo wielu wybitnych prekursorów Austriackiej Szkoły Ekonomii, których można znaleźć w sześćsetletniej prehistorii, to Carl Menger (1840-1921) pozostaje prawdziwym i solidnym jej założycielem. Zasługuje na ten tytuł z samego tylko powodu, że stworzył teorię wartości i ceny, która stanowi rdzeń austriackiej teorii ekonomicznej. Lecz Menger zrobił więcej: opracował i konsekwentnie wykorzystywał prawidłową, prakseologiczną metodę prowadzenia teoretycznych badań ekonomicznych. Tym samym w metodzie i rdzeniu teoretycznym, austriacka teoria zawsze pozostanie ekonomią mengerowską...
