Autor: Lawrence Reed
Źródło: fee.org
Tłumaczenie: Bartosz Pisarski
Wersja PDF
Wszyscy wolni ludzie powinni być wdzięczni Polakom za to zwycięstwo.
W tym miesiącu minie 100. rocznica jednej z najważniejszych bitew XX wieku. Będzie ona obchodzona w Polsce, w kraju, który zdecydowanie ją wygrał. Kraj, który ją przegrał, koszmarny gułag Władimira Lenina, znany jako Związek Sowiecki, szczęśliwie przestał istnieć. Wszyscy wolni ludzie powinni być wdzięczni Polakom za to zwycięstwo.
Od 1795 do 1918 r. Polska nie istniała, po tym jak Austria, Prusy oraz Rosja dokonały jej podziału pomiędzy siebie. W momencie jej ponownego ukonstytuowania się jako niezależnego kraju (rezultat I wojny światowej), nowo powstała Polska natychmiast stanęła przed ogromnym wyzwaniem ze strony Moskwy. Leninowscy bolszewicy w dalszym ciągu poszerzali swoją strefę wpływów w kraju, ale ich apetyty terytorialne były dobrze znane Polakom oraz ich nowemu mężowi stanu, Józefowi Piłsudskiemu. Pamiętna wojna polsko-bolszewicka wybuchła w lutym 1919 r.
Prowadzenie wojny przeciwko Polsce było dla Sowietów czymś więcej niż tylko lokalną sprawą. Było dla nich jasne, że Polacy po prostu stoją im na drodze do osiągnięcia ich większego celu: wyeksportowania komunizmu do pozostałych krajów Zachodniej Europy. Niemcy, pogrążone w powojennym chaosie ekonomicznym i politycznym, wydawały się gotowe na rewolucję marksistowską, gdyby tylko Sowieckie wojska mogły wkroczyć i im w tym pomóc, ale najpierw należałoby pozbyć się Polski.
Sowiecki dowódca Michaił Tuchaczewski, nazywany „Czerwonym Napoleonem”, wydał rozkaz: „na Zachód! Przez trupa Polski prowadzi droga ku ogólnoświatowej pożodze. Na Wilno, Mińsk, Warszawę oraz dalej do Berlina przez trupa Polski — marsz!”. Bolszewicki teoretyk i powiernik Lenina Nikołaj Bucharin publicznie zadeklarował, że ta kampania zaprowadzi siły komunistyczne „prosto do Londynu i Paryża”. W liście do Józefa Stalina, Lenin osobiście zasugerował, że Armia Czerwona powinna zaatakować Rumunię, Czechosłowację oraz Węgry, aby sprowokować rewolucję komunistyczną we Włoszech, na co Stalin odpowiedział twierdząco.
Notabene, zarówno Tuchaczewski, jak i Bucharin zostali straceni podczas stalinowskich czystek w 1938 roku, ale w 1920 roku byli oni po stronie Lenina oraz u szczytu sowieckiej władzy. Lenin zmarł w 1924 r. i został ostatecznie zastąpiony przez Stalina.
Wydawało się, że sowieckie zwycięstwa latem 1920 roku były nieuniknione, gdy moskiewska Czerwona Armia znalazła się w wystarczającej odległości do ataku na polską stolicę. Bitwa Warszawska trwała od 12 do 25 sierpnia. Zagraniczni obserwatorzy oczekiwali nadchodzącego upadku Polski. Niemniej taktyczny geniusz Piłsudskiego oraz jego szefa sztabu Tadeusza Jordana Rozwadowskiego w połączeniu z legendarną odwagą polskich żołnierzy złożyły się na to, co Polacy nazywają „Cudem nad Wisłą”. Michael Peck pisze w The National Interest:
Gdy wszystko wydawało się już stracone, Marszałek Piłsudski dokonał swojego mistrzowskiego posunięcia, ruchu godnego Roberta E. Lee lub Rommla. Podczas gdy główne rosyjskie siły były skoncentrowane na Warszawie, polskie siły uderzeniowe przemieściły się na południe miasta, a następnie skręciły na północ od lewej strony uderzając odkrytą rosyjską flankę. Zaskoczona, zdemoralizowana oraz wyprowadzona w pole rosyjska armia rozpierzchła się, przy czym jej część uciekła do Rosji, a inna jej część na teren Niemiec, gdzie została internowana. Kontruderzenie Piłsudskiego było możliwe dzięki złamaniu rosyjskiego szyfru, polskiej specjalności wykorzystanej później do rozszyfrowania nazistowskiej Enigmy.
Przez następne dwa miesiące pasmo kolejnych polskich sukcesów złożyło się na to, co Lenin określił mianem „druzgocącej porażki” swoich sił, i w efekcie doprowadziło do zawarcia pokoju w połowie października. Wbrew wszelkim oczekiwaniom Polacy zdusili sowiecki ekspansjonizm rewolucyjny w zarodku. Bolszewicka Europa Zachodnia nie urzeczywistniła się.
Jak wielu, którzy czytają ten tekst, wie, Polska jest niezwykle wyjątkowym krajem dla mnie osobiście, nie tylko ze względu na jej osiągnięcia w 1920 roku, ale również ze względu na jej kluczową rolę, którą odegrała 60 lat później w doprowadzaniu sowieckiego Imperium Zła do w pełni zasłużonego upadku.
Byłem naocznym świadkiem polskiej odwagi w walce z komunizmem, kiedy przebywałem z polskim ruchem podziemnym w 1986 roku, a później zbierałem pieniądze na wydanie polskiej wersji książki Wolny wybór Miltona Friedmana, aby krążyło ono w tysiącach kopii pod nosem komunistycznego rządu. W załączonym poniżej wykazie dodatkowych materiałów do czytania, załączam linki do moich własnych artykułów o Polsce oraz znanych Polakach.
W październiku 2020 r. planuję odwiedzić Polskę po raz siódmy, aby przemawiać na konferencji w Gogolinie, która jest sponsorowana przez Fundację Wolności i Przedsiębiorczości. Jednym z wydarzeń podczas konferencji będzie emisja wspaniałego, nowego filmu polskiej produkcji o życiu austriackiego ekonomisty Ludwiga von Misesa. Zamierzam wznieść toast zarówno z okazji 100. rocznicy Cudu nad Wisłą, jak i wielu innych dokonań tego wspaniałego kraju na rzecz ludzkiej wolności.
Dziękuję Ci, odważna Polsko, za to, czego dokonałaś w 1920 roku oraz za to, czego dokonało tak wielu Twoich obywateli oraz w dalszym ciągu od wieków już dokonuje na rzecz Wolności!
Zobacz także:
- When Lenin Invaded Poland, Christopher Sylvester w The Telegraph
- "A Revolution to Always Remember but Never Celebrate", Lawrence W. Reed
- "The Epic Life of Lenin’s Personal Enemy and One of Tolstoy’s Favorite Authors", Mikołaj Pisarski
- "How Poland Saved the World from Russia", Michael Peck
- "Adam Heydel, a Mises Student from Poland", Marcin Chmielowski
- "Blinking Lights for Freedom", by Lawrence W. Reed
- "Witold Pilecki: Bravery Beyond Measure", Lawrence W. Reed
- "The Polish Underground", Lawrence W. Reed
- "Jerzy Popieluszko: Witness to Truth and Freedom", Lawrence W. Reed
- "Marie Curie: Trailblazing Scientist", Lawrence W. Reed
- "Stanislaw Lem: Science Fiction and Communist Reality", Lawrence W. Reed
