Lacalle: Świat tonie w długu
Dług nigdy nie jest darmowy, ani nieistotny, jak przekonują interwencjoniści.
Lacalle: Trzy przyczyny słabego ożywienia gospodarki w strefie euro
Te rzeczy niepokoją najbardziej.
Cwik: Dlaczego stymulacja wydatkami rządowymi to nie jest dobry pomysł?
Przy każdej recesji klasa polityczna woła, że „musimy stymulować gospodarkę”...
Rapka: BGK, PFR i banki komercyjne - co dalej z niezależnością banku centralnego?
Obserwujemy niebezpieczną sytuację tworzenia się struktur państwowych, które pozwolą na finansowanie działań rządu za pomocą kreacji pieniądza.
Rapka: To nie jest zwykły kryzys. Stymulacja jedynie zwiększy zadłużenie publiczne
Premier Morawiecki postanowił przeznaczyć 30 mld złotych na inwestycje publiczne w różnych sektorach...
Sieroń: Czy COVID-19 utoruje drogę bezpośredniemu dochodowi podstawowemu?
Trump zapowiada bezpośrednio transfery pieniężne dla Amerykanów.
Sieroń: Jakie są prawdziwe przyczyny greckiego kryzysu?
W ostatnich tygodniach uwaga ekonomistów skupiona była na kolejnej odsłonie kryzysu greckiego, którego kulminacją było rozpisanie referendum w sprawie kolejnego bailoutu i związanych z nim reform gospodarczych. Komentatorzy wyraźnie podzielili się na dwie frakcje: pierwsza krytykowała upór lewicowego rządu Tsiprasa i model gospodarczy Grecji oraz wyśmiewała absurdalne przywileje pracowników sektora publicznego, podczas gdy druga winą za zaistniałą sytuację obarczała międzynarodowych wierzycieli, politykę cięć budżetowych oraz brak redukcji greckiego długu. Kto ma rację?
Bagus: Jak długi rządowe tworzą iluzję bogactwa
Wielu ludzi ufa, że papierowe bogactwo, które posiadają w formie obligacji, funduszy inwestycyjnych, ubezpieczeń, depozytów bankowych itp. zapewni im miłe wakacje pod gruszą. Na emeryturze będą jednak mogli konsumować tylko to, co zostanie wytworzone przez realną gospodarkę. A jej potencjał produkcyjny jest zniekształcony i zredukowany przez rządowe interwencje. Papierowe bogactwo ma pokrycie w próżni. Trwający transfer złych długów na rachunki rządów i banków centralnych nie cofnie już poniesionych strat. Oszczędzający i emeryci w pewnym momencie zrozumieją, że realna wartość ich bogactwa jest znacznie mniejsza niż oczekiwali.
Masse: Czy programy oszczędnościowe są odpowiedzialne za kryzys w Europie?
Tego, co potrzebuje Europa, to mniejsze rządy — nie tylko w kontekście wydatków publicznych, ale również rozumiane jako deregulacja rynku pracy i inne reformy strukturalne wspierające przedsiębiorczość, inwestycje prywatne oraz tworzenie miejsc pracy. Zrównoważony wzrost w Europie nastąpi tylko wtedy, gdy rządy, a nie obywatele czy przedsiębiorstwa, poniosą wyrzeczenia z tytułu programów oszczędnościowych.
Bagus: Mit zaciskania pasa
Powszechne zaciskanie pasa jest niezbędnym warunkiem dla rozwoju sektora prywatnego oraz szybkiej odbudowy. Problemem Europy (i Stanów Zjednoczonych) nie jest zbyt wiele, lecz za mało programów oszczędnościowych, lub nawet ich całkowity brak.
Higgs: To nie kwestia konsumpcji!
Komentatorzy i eksperci, z których część niezbyt zna się na rzeczy, powtarzają do znudzenia, że kryzys trwa nadal z powodu konsumentów, którzy nie chcą wydawać swoich pieniędzy. Wszyscy keynesiści wydają się wierzyć, że gdy konsumenci są w finansowym dołku, jedynie rządowe wydatki stymulujące mogą poprawić kondycję załamującej się gospodarki. Moi drodzy, spójrzcie na dane!
Machaj: Kryzys i deficyt
W trakcie, gdy kryzys zbiera żniwa, powraca na scenę propozycja prowadzenia aktywnej polityki fiskalnej, czyli mówiąc o polsku propozycja zwiększania wydatków budżetowych.
