Bandow: Dlaczego Chiny tak się zachowują i co z tym zrobić?
„Problem chiński” jest skomplikowany.
Jasay: Kolejna porażka Rosji
Przesadnie ambitna polityka zagraniczna zawsze wysysała z rosyjskiego społeczeństwa zbyt wiele sił i energii.
Earle: Prawdziwe znaczenie francuskiej rewolty antypodatkowej
Setki tysięcy francuskich obywateli, którzy płacą jedne z najwyższych podatków spośród obywateli wszystkich krajów OECD, postanowiło wyjść na ulice w akcie „obywatelskiej rewolucji”.
Christoff-Kurapovna: Rosja, Chiny i geopolityka Jedwabnego Szlaku
Najważniejszy aspekt geopolityki Rosji oraz Zachodu kręci się wokół stosunkowo niejasnego elementu geopolityki rosyjskiej i chińskiej. Najważniejsze media amerykańskie poświęciły minimum uwagi i raczej incydentalnie relacjonowały rozpoczętą przez Pekin w 2013 roku budowę strategicznej sieci transportowej zwanej „Nowym Jedwabnym Szlakiem” lub „Inicjatywą Pasa Drogowego”, której wartość szacowana jest na 900 miliardów dolarów.
Howden, Parodi: Bez włoskiego rządu nie byłoby włoskiej mafii
Poza dobrymi winami, ciepłymi plażami i pięknymi kobietami, Włochy znane są również z czegoś znacznie mniej przyjemnego — włoskiej mafii. To fascynujące, w jaki sposób tej potężnej „maszynie” udało się tak mocno zakorzenić w społeczeństwie i, przede wszystkim, zająć pozycję przy włoskim rządzie. Z jednej strony łatwo zauważyć, że mafia i skorumpowany ustrój gospodarczy, który zezwala na jej istnienie, są niewłaściwe i niekorzystne dla kraju. Z drugiej strony w niektórych przypadkach obecność mafii może wspomagać rozwój gospodarczy, co można zaobserwować szczególnie wyraźnie w samych Włoszech.
Wiegold: Do kogo należy biegun północny?
Walkę o biegun północny toczą rządy niemal wszystkich państw leżących na kole podbiegunowym, głownie z powodu bogactwa surowców naturalnych na tym obszarze. Szacuje się, że na dnie Oceanu Arktycznego znajduje się 22% niewykorzystanej ropy i gazu ziemnego, jakie pozostały na naszej planecie — stanowi on największe ich skupisko do tej pory nietknięte przez człowieka.
Rallo: Podemos - zła diagnoza, złe rozwiązania
Projekt nowego programu gospodarczego partii Podemos bazuje na diagnozie, która mimo iż obszerna, wcale nie jest słuszna. Chodzi o to, że obniżka płac, której byliśmy świadkami przez ostatnie dekady, zmusiła pracujących do spłaty długów w celu stabilizacji swojego poziomu konsumpcji i dobrobytu; owo zadłużenie przyczyniło się do utworzenia się bańki na rynku nieruchomości, która pociągnęła Hiszpanię na produkcyjne i zadłużeniowe dno.
McMaken: Lee Kuan Yew, twórca potęgi gospodarczej Singapuru, zmarł w wieku 91 lat
Do stworzenia modelu Singapuru zmusiły Yew okoliczności. Singapur nie posiadał zasobów naturalnych ani obszarów rolnych do wykorzystania. Zwrócił się więc w stronę globalnego handlu. Model polityczny — przewidujący surowe egzekwowanie kar i kontrolę wolności słowa — wraz z tym, co Amerykanie określiliby jako drobne wykroczenia w rodzaju malowania graffiti — łączy autorytaryzm z leseferystyczną polityką gospodarczą. W efekcie powstało państwo-miasto, którego PKB per capita wzrosło z 500 USD w 1965 r. do obecnych 55 tys. USD.
Wiegold: Socjalizm a inne zbrodnie w Wenezueli
Wenezuela zajmuje drugie miejsce na świecie, tuż za Hondurasem, pod względem liczby morderstw na jednego mieszkańca. W sondażu Instytutu Gallupa z 2013 r. Wenezuela została oceniona jako najbardziej niebezpieczne państwo na świecie. Opinie te podziela wielu obywateli tego państwa. Sondaż Gallupa z 2014 r. pokazał, że jedynie 19% Wenezuelczyków czuje się bezpiecznie, wychodząc samemu po zmroku.
Llamas: Hiszpania powinna naśladować Gibraltar
Gibraltar stał się ucieleśnieniem prawdziwej wakacyjnej tradycji. Nadszedł sierpień, a wraz z nim nagłówki pierwszych stron wszystkich najważniejszych gazet w Hiszpanii skoncentrowały się na państwie leżącym na Skale. W 2013 roku medialny szum dotyczył budzącej duże kontrowersje sprawy zrzucania przez gibraltarski rząd bloków cementu do wód Zatoki Algericas, lecz w 2014 r. uwaga skupia się na niezwykłym odkryciu Europejskiego Urzędu Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF).
Crespo: Katalonia - wzrasta radykalność, maleje wolność
Łatwo można przewidzieć, że w miarę zbliżania się Diady, narodowego święta Katalończyków (11 września) lub daty rzekomego głosowania w sprawie oddzielenia się Katalonii od Hiszpanii (9 listopada) ataki na osoby niepopierające tendencji separatystycznych będą się nasilać. Również, co jest bardziej poważne (lub surrealistyczne czy sprzeczne), ci, którzy popierają owe tendencje, prawdopodobnie będą stawiać się w pozycji ofiar, głośno wygłaszając zdania typu: „Hiszpania nas nie rozumie”.
McMaken: Ekonomika szkockiej secesji
"Dawno temu państwa polegały na armiach okupacyjnych, by utrzymać kontrolę nad danymi terytoriami. Współcześnie wiele państw doszło do wniosku, że mogą kupić państwowy monopol w danym regionie, a także że mogą kupić lojalność obywateli po prostu wręczając ludności drobne upominki. Podatnicy w bogatszych regionach mogą mieć problem z finansowaniem tej operacji, jednakże dodatkowe obszary z wyborcami nastawionymi na zasiłki i opiekę socjalną dostarczają niezłego wsparcia rządowi centralnemu".
Paul: Mowa pożegnalna
Uważałem, że kurs, jaki Stany Zjednoczone obrały w drugiej połowie XX wieku, doprowadzi nas do poważnego kryzysu finansowego i wciągnie nas w politykę zagraniczną, która nas przerośnie i podkopie bezpieczeństwo narodowe. Aby osiągnąć cele, do których dążyłem, rząd musiałby ograniczyć swe rozmiary i skalę działań, ograniczyć wydatki, zmienić system monetarny i porzucić kosztowną rolę żandarma świata i rozszerzania amerykańskiego imperium. Choć zadanie wydawało się przytłaczające i niemożliwe do rozwiązania, to z mojej perspektywy pójście śladem ograniczeń narzuconych rządowi federalnemu przez Konstytucję wydawało się dobrym punktem wyjścia.
Zapałowicz: Wenezuela Hugo Cháveza
Ciekawie o socjalizmie wypowiadał się znakomity myśliciel, Stefan Kisielewski. Jego zdaniem gdyby wpuścić socjalistów na Saharę, wkrótce zabrakłoby tam piasku. Jak się okazuje, ta żartobliwa wypowiedź wcale nie jest nonsensowna w przypadku Wenezueli – nie tylko od początku rządów Cháveza spadło wydobycie ropy naftowej, ale w dodatku Wenezuela importuje obecnie ze Stanów Zjednoczonych ok. 30% zużywanych na swoim terenie paliw (ponad 200 tys. baryłek ze zużycia na poziomie 740 tys.). Wynika to z ogromnego zacofania infrastrukturalnego po dziesiątkach lat braku inwestycji w rafinerie. Widać było to zwłaszcza po awarii w rafinerii w Amuay, gdy w niektórych regionach kraju, a także na wyspie Curaçao, zabrakło benzyny.
Chrupczalski: Exposé i duch Keynesa
Nie może być żadnych wątpliwości, że to właśnie oszczędności, wynikające z powstrzymania się od konsumpcji, napędzają za pośrednictwem rynków finansowych inwestycje, a te dzięki „pracy w gospodarce” powodują wzrost dobrobytu. Dlaczego więc politycy, niczym doktor Frankenstein, próbują wskrzeszać od dawna martwe ekonomiczne fantasmagorie? Keynesowskie zabobony służą politycznym interesom i otrzymują milczące społeczne przyzwolenie.
Tucker: To mają być buntownicy?
„Oburzeni” opowiadają się za zwiększeniem wydatków, większą inflacją, większa liczbą regulacji i większym protekcjonizmem. Ich zachowanie najlepiej opisał Anthony Gregory: „Członkowie klasy rządzącej nie muszą się obawiać protestujących, którzy w gruncie rzeczy wzmacniają elity rządzące”.
Kubisz: Kryzys i grupy sytuowane
Zdaniem profesora Bugaja, budżet, nawet w rękach neoliberałów, może służyć całemu społeczeństwu, a kieszeń podatnika, nawet najuczciwszego, nie może. Skoro nawet nieduża ilość pieniądza uczciwie zarobionego czyni z człowieka istotę gorszą od neoliberalnych niewrażliwców na urzędach, to wszystkie pomysły socjalistów nabierają spójnego, choć prawdopodobnie nieuświadomionego sensu. W trosce o cnotę „gorzej sytuowanych” za wszelką cenę zapobiegają temu, by ci się nie wzbogacili…
- Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- Następna