Salerno: Lionel Robbins - neoklasyczny zwolennik maksymalizacji funkcji użyteczności czy pionier prakseologii?
Jak się wydaje, Kirzner całkowicie dyskwalifikuje Robbinsa jako protoplastę paradygmatu prakseologicznego w ekonomii.
Salerno: Dlaczego powinniście czytać „Ludzkie działanie"... bardzo uważnie
Istnieje wiele dobrych powodów, dla których ci, którzy aspirują do nauki i praktyki dobrej ekonomii, powinni przeczytać „Ludzkie działanie".
Mises: Mój wkład w teorię ekonomii
Konieczne jest powtarzanie prawd, ponieważ ciągle powtarzane są stare błędy.
Rockwell: Odwaga moralna a szkoła austriacka
Mówić rzeczy, których ludzie i władza nie chcą usłyszeć...
Mises: Ekonomiczne podstawy wolności
Akumulacja kapitału przynosi korzyści wszystkim ludziom.
Salerno: Przedsiębiorca - prawda i wyobrażenie
O austriackiej teorii przedsiębiorczości
Bylund: Geniusz Misesowego aksjomatu działania
Niezastąpiony początek wszelkich rozważań ekonomicznych!
Raico: Filozofia społeczna pierwszych ekonomistów austriackich
Niektórzy twierdzą, że ekonomistów szkoły austriackiej nie spajała nigdy teoria, ale idee polityczne - czy było tak rzeczywiście?
Hülsmann: Mises o błędach niemieckiego socjalizmu
Pozorne dobrodziejstwa socjalizmu wojennego to niebezpieczne złudzenie, spowodowane inflacją, jaka mu towarzyszyła.
Israel: Ile niesolidnego pieniądza możemy zaakceptować? Ludwig von Mises i teoria cyklu koniunkturalnego
Austriacka szkoła skonomii znana jest ze swojej bezkompromisowości w kwestii pieniądza...
McCaffrey: Mises i Schumpeter ‒ zaprzyjaźnieni rywale?
Napisano już wiele o różnicach teoretycznych między Misesem i Schumpeterem, Matthew McCaffrey dorzuci kilka słów o ich osobistej relacji.
Mises: Kompleks dyktatora
Wnaturze nowo narodzonego dziecka leży egoizm. Jedynie doświadczenie życiowe i nauki wpajane przez rodziców, rodzeństwo, towarzyszy zabaw, a później także innych ludzi zmuszają je do uznania korzyści płynących ze współpracy społecznej
Mises: Błędność koncepcji „charakteru narodowego”
Główną ułomność koncepcji charakteru stosowanej jako wyjaśnienie stanowi przypisywana charakterowi trwałość. Przyjmuje się, że osoba lub grupa ma stały charakter, z którego wynikają wszelkie jej idee i działania. Przestępca nie jest przestępcą dlatego, że popełnił przestępstwo. Popełnił on przestępstwo, bo jest przestępcą. Fakt popełnienia kiedyś przez kogoś przestępstwa dowodzi więc, że jest on przestępcą, a to uprawdopodabnia jego winę w przypadku oskarżeń o kolejne przestępstwa. Doktryna ta głęboko przeniknęła postępowanie karne w kontynentalnej Europie.
Rothbard: Mises, „Rząd wszechmogący” i „Teoria a historia”
Rząd wszechmogący i Teoria a historia Ludwiga von Misesa to dwie najbardziej niedocenione spośród wszystkich książek wielkich ekonomistów wolnorynkowych, niedocenione nawet podczas odrodzenia szkoły austriackiej w ciągu ostatnich kilkunastu lat.
Metodologia szkoły austriackiej
Sanchez: Mises o umyśle i metodzie
Mises określił ekonomię jako naukę aprioryczną. Rozumie on przez to, że prawa ekonomii istnieją uprzednio i niezależnie od doświadczenia ekonomicznego, a także że weryfikowanie ich za pomocą eksperymentów, obserwacji, statystyk i innych danych empirycznych nie ma sensu. Pogląd ten od razu wzbudza niepokój u osób mających uproszczone wyobrażenie o metodach stosowanych w naukach przyrodniczych.
Ebeling: Drugie oblicze Ludwiga von Misesa – jak naprawiać gospodarkę w świecie interwencjonistów
Musimy pamiętać, że przez większość życia, zanim przybył do Stanów Zjednoczonych jako uchodźca z objętej wojną Europy w 1940 r., Ludwig von Mises nie zarabiał na życie jako teoretyk ekonomii i filozof społeczny. Przez niemal ćwierćwiecze, od 1909 do 1934 r. (poza okresem I wojny światowej), Mises pracował jako analityk polityki ekonomicznej i doradca w wiedeńskiej Izbie Gospodarczej. W wieku od 28 do 53 lat (kiedy przeprowadził się do Genewy, by przyjąć pierwsze całkowicie akademickie stanowisko, w Instytucie Studiów Międzynarodowych) spędzał dzień roboczy jako analityk ekonomiczny.
Wilson: Thomas Piketty a „Mentalność antykapitalistyczna” Ludwiga von Misesa
Rozprawa Misesa o tym, dlaczego kapitalizm znajduje się na ławie oskarżonych i przypisuje się mu różne przestępstwa przeciw ludzkości, jest już klasyką — mówi odważnie o tym, co należy w tym temacie powiedzieć. Prezentuje solidną polemikę z tendencyjną krytyką kapitalizmu, którą odnajdujemy także w ostatnio rzucającej się w oczy książce Kapitał w XXI wieku autorstwa Thomasa Piketty'ego
Mises: Marksizm zdemaskowany – wykład 9. Inwestycje zagraniczne i duch kapitalizmu
Rozwinęła się cywilizacja zachodnia. Obecnie istnieje ogromna różnica pomiędzy cywilizacją zachodnią w krajach rozwiniętych i warunkami panującymi w krajach zacofanych. Na początku i w połowie XIX wieku różnica była nawet większa. Osoba, która by przyjechała w 1700 roku do Anglii i Rumunii, nie dostrzegłaby żadnych znaczących różnic w metodach produkcji. Jednak w 1850 roku różnice były olbrzymie. Były tak wielkie, że wiele osób zaczęło uważać, że nigdy nie znikną, że będą istnieć zawsze.
Mises: Czas
Pojęcie zmiany zakłada pojęcie następstwa czasowego. Nieruchomy, wiecznie niezmienny świat istniałby poza czasem, ale byłby martwy. Pojęcia zmiany i czasu są ze sobą nierozerwalnie związane. Działanie ma na celu zmianę i dlatego jest podporządkowane czasowi. Ludzki rozum nie jest nawet w stanie wyobrazić sobie idei pozaczasowego istnienia i działania.
Schulak i Unterköfler: Ludwig von Mises - obrońca wolności
Przeciwnicy Misesa, którzy zawsze pozostawali w większości, widzieli w nim człowieka upartego, nietolerancyjnego i radykalnego. Studenci natomiast podkreślali jego otwartość i szerokie horyzonty intelektualne. Mises do końca swoich dni był przekonany, że stawiane przez niego tezy były prawdziwe, a jego praca miała znaczenie, choć za życia nie przyniosła mu ani bogactwa, ani uznania w świecie akademickim. Jego prace cechuje rzadko spotykana przejrzystość oraz prostota niezależna od mody i realiów politycznych.
- Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- Następna