Hazlitt: Lenin miał rację
Podobno Lenin stwierdził, że najlepszym sposobem na zniszczenie systemu kapitalistycznego jest zepsucie waluty...
Rockwell: Odwaga moralna a szkoła austriacka
Mówić rzeczy, których ludzie i władza nie chcą usłyszeć...
Hazlitt: Ugłaskiwanie zawiści
Wielu zwolenników równości motywuje przynajmniej w części ich zawiść...
Moroń: Henry Hazlitt vs Plan Marshalla
Hazlitt rozpoczął polemikę z orędownikami Planu Marshalla, gdy tylko pojawiły się pierwsze wzmianki o zamiarze udzielenia pomocy gospodarczej krajom Europy. Pierwszy felieton jego autorstwa na ten temat ukazał się pod koniec marca 1947 r., wkrótce po ogłoszeniu przez Trumana zamiaru przejęcia brytyjskich zobowiązań pomocy greckiemu rządowi, walczącemu z komunistyczną partyzantką[5]. Kolejne teksty dotyczące Planu Marshalla ukazywały się przez cały okres jego działania, czyli do 1952 r.
Hazlitt: Droga do totalitaryzmu
Pomimo ostatecznego i oczywistego celu władców Rosji, jakim jest szerzenie komunizmu oraz podbicie całego świata, a także pomimo ogromnej siły, którą mogą dysponować za sprawą broni, takiej jak pociski sterowane czy bomby atomowe i wodorowe, obecnie największe zagrożenie dla amerykańskiej wolności pochodzi z wewnątrz kraju. Jest to groźba rozwoju i szerzenia się ideologii totalitaryzmu.
Reed: Siedem błędów ekonomicznych
Dlaczego ekonomiści tak często się sprzeczają? Jest tak, ponieważ - jak zwięźle ujął to Henry Hazlitt - „Ekonomię nawiedza więcej błędów niż jakąkolwiek inną znaną człowiekowi naukę”. Lawrence Reed przedstawia i krytykuje siedem z nich.
Riggenbach: Henry Hazlitt i wschodzące pokolenie libertarian
Dzięki Hazlittowi zdołano przekształcić ruch libertariański w coś o wiele, wiele większego, lepiej zintegrowanego oraz intelektualnie i instytucjonalnie silniejszego niż kiedykolwiek wcześniej.
Hazlitt: Zadanie stojące przed libertarianami
Zwolennicy opieki społecznej, socjalizmu, etatyzmu i interwencjonizmu codziennie na tysiąc sposobów zabiegają o nowe ograniczenia indywidualnej wolności. Libertarianie muszą się temu przeciwstawiać. Tylko nieliczni z nas mają czas, energię i wiedzę specjalistyczną z określonych dziedzin, by móc podjąć takie wyzwanie.
Block: Ta książka to cały ja!
Była to pierwsza książka o ekonomii, która mnie porwała. Wcześniej przeczytałem kilka nudnych. Bardzo nudnych. Czy wspominałem coś o nudzie? Natomiast z Ekonomią w jednej lekcji było przeciwnie — ta książka uczepiła się mnie i już nie chce puścić. Pierwszy raz przeczytałem ją w 1963 r. Sam nie wiem, ile jeszcze razy czytałem ją później. W całości — może z pół tuzina razy, a fragmentarycznie — nie zliczę. Zawsze wracam do niej, gdy prowadzę zajęcia wprowadzające do ekonomii.
Hazlitt: Ekonomia w jednej lekcji. Rozdział XIX - Ustawowe płace minimalne
Polityka rządu powinna być zorientowana nie na nakładanie coraz większych obowiązków na pracodawców, lecz na zachęcanie do osiągania zysków, co skłania pracodawców do rozwijania działalności, inwestycji w nowsze i lepsze maszyny, pozwalające zwiększać produktywność pracowników. Krótko mówiąc: rząd powinien zachęcać do akumulacji kapitału, a nie do niej zniechęcać; dzięki temu wzrosnąć mogą zarówno zatrudnienie, jak i stawki płac.
Hazlitt: Ekonomia w jednej lekcji. Rozdział II - Rozbita szyba
Przedstawiamy fragment książki Ekonomia w jednej lekcji Henry'ego Hazlitta. Ta ponadczasowa, bestsellerowa książka ukaże się w październiku nakładem wydawnictwa Instytutu Misesa w nowej, poprawionej względem poprzednich wydań wersji.
Hazlitt: Kto chroni konsumenta?
Od czasów administracji Kennedy'ego i Johnsona możemy zaobserwować tendencję do tworzenia coraz to nowych przepisów, które mają rzekomo na celu chronienie konsumentów. Kongres zdaje się zapominać, że konsument ma potężną broń w walce z niekompetentnymi producentami czy nieuczciwymi sprzedawcami. To jego własna inteligencja i jego własne decyzje. Jego zdanie znajduje odzwierciedlenie każdego dnia w tym, co decyduje się kupić, a czego nie. Z każdą złotówką, którą wydaje, konsument oddaje głos na dany produkt lub przeciwko niemu.
Hazlitt: Bastiat Wielki
Frédéric Bastiat urodził się 29 czerwca 1801 r. w Bayonne we Francji. Był on jednym z pierwszych ekonomistów atakujących błędy nie tylko protekcjonizmu, ale i socjalizmu. Odpowiadał na te ostatnie w zasadzie na długo przed tym, zanim jemu współcześni i następcy zaczęli uważać je za w ogóle godne uwagi. Bastiat dysponował nie tylko błyskotliwym dowcipem i trafnością wyrazu. Jego orężem była także niezłomna logika wywodów. Kiedy już znalazł i wytłumaczył pryncypium, był zdolny do przedstawienia go z tak odmiennych punktów widzenia i w takich formach, że nikt nie był w stanie go zignorować i przejść nad nim do porządku dziennego.
Henry Hazlitt
"Sztuka ekonomii polega na tym, by spoglądać nie tylko na bezpośrednie, ale i na odległe skutki danego działania czy programu; by śledzić nie tylko konsekwencje, jakie dany program ma dla jednej grupy, ale jakie przynosi wszystkim."
