Machaj: Dalsze interwencje

Felieten został wyemitowany na antenie Radia Olsztyn - Tu można posłuchać.

Jakiś czas temu amerykański Kongres wbrew opinii większości społeczeństwa przepchnął tak zwany plan Paulsona na wysokość 700 miliardów dolarów. Zanim jednak do tego doszło w pierwotnej formie został odrzucony. Zastrzeżenia, które się pojawiały pozostały w swojej mocy nawet przy drugim podejściu, kiedy plan został jednak uchwalony. Całość tego procederu była ogólnie mało wiarygodna, ponieważ nikt nie potrafił otwarcie powiedzieć, skąd wyliczenie w wysokości 700 miliardów. Równie dobrze mogłoby to być dwa razy więcej, albo dwa razy mniej. Społeczeństwo nie usłyszało więc czemu ten plan opierał się na takiej, a nie innej sumie wsparcia rynków.

Ostatnie wydarzenia jednak dowiodły tego, że owe 700 miliardów to zwykła zasłona dymna, ponieważ amerykański bank centralny uruchomił już programy na sumę dziesięciokrotnie większą, to jest na 7 bilionów dolarów. Tym, którzy nie kojarzą za bardzo liczb, przypomnijmy, że 7 bilionów to połowa amerykańskiego produktu krajowego brutto. A zatem w czasie gdy pojawiają się wielkie kontrowersje dotyczące wydawania z budżetu 700 miliardów przez Paulsona, Ben Bernanke z drugiej strony za pomocą kreacji pieniądza uruchamia program znacznie większy. Co więcej program nieprzejrzysty, podejrzany, niezatwierdzany przez Kongres i bez wskazania na to, kto dokładnie jest jego beneficjentem. Bloomberg zresztą, jedno z najlepszych mediów biznesowych już wniosło rozprawę do sądu o to, aby amerykański bank centralny ujawnił szczegóły swoich operacji. Jaki będzie tego rezultat, wkrótce się przekonamy.

Niestety władza amerykańska nie cofa się przed zwiększaniem swoich interwencji. W ślad za nią podążają wszystkie władze świata, a ostatnio dołączyła do nich Polska. Jeszcze jakiś czas temu obstawiałbym, że obecne problemy potrwają przez kilkanaście miesięcy, a potem przyjdzie poprawa. Na nieszczęście władza robi wszystko, aby sytuację pogorszyć i przynieść kolejne problemy swoimi interwencjami, które w dodatku okazują się zupełnie nieskuteczne. Już w tej chwili w zasadzie bank amerykański wyczerpał swoją amunicję, ponieważ obniżył efektywnie stopy procentowe do zera. Co nas czeka dalej? Czy Fed będzie płacił za pożyczanie u niego pieniędzy, czy tez może do akcji wkroczy nowy prezydent Obama, gotowy doprowadzić do kryzysu finansów publicznych, albo skandalicznych konfiskat w stylu wybitnego nacjonalizatora, jednego z najgorszych prezydentów w historii USA Roosevelta?

Być może obecny kryzys jest nie tylko kryzysem finansowym, gospodarczym i ideologicznym. Być może mamy do czynienia z głębokim kryzysem systemowym, który będzie oznaczał w końcu implozję państwa technokratycznego, w którym własność prywatna została wyparta na rzecz publiczno-prywatnego partnerstwa polityków i klasy finansistów. System ten ze swojej natury będzie zmierzał do zagłady. A czy to jest właśnie ten moment, niedługo się przekonamy.