Nie zapomnij rozliczyć PIT do końca kwietnia
KRS: 0000174572
Powrót
Tłumaczenia

Rothbard: Rząd i produkt narodowy w latach 1929 – 1932

0
Murray N. Rothbard
Przeczytanie zajmie 12 min
WKAVIII_ikona.jpg
Pobierz w wersji
PDF

Autor: Murray Rothbard
Tłumaczenie: Marcin Zieliński
Wersja PDF

Część książki Wielki Kryzys w Ameryce

W  rozdziale  9  (przypis  21),  wyjaśniliśmy,  w  jaki  sposób  oszacowaliśmy  wielkość  rządowej  grabieży  prywatnego  produktu  narodowego.  Podważyliśmy  tam  ortodoksyjny  postulat,  według  którego  wydatki  rządowe ipso facto zwiększają w kategoriach netto produkt narodowy.  Oczywiście, jest to błędny pogląd. Wydatki mogą służyć tylko zmierzeniu  wartości  produktu  w  sektorze  prywatnym,  ponieważ  w  tym  przypadku  pieniądze  są  wydawane  dobrowolnie  w  zamian  za  świadczone  usługi.  Zupełnie  inaczej  sytuacja  przedstawia  się  w  wypadku  rządu:  rząd pozyskuje pieniądze, stosując przymus, a jego wydatki niekoniecznie  muszą  mieć  związek  z  usługami,  które  świadczy  na  rzecz  sektora  prywatnego. Nie istnieje metoda, która umożliwiałaby nam oszacowanie  wartości  tych  usług.  Ponadto  wydatki,  które  byłyby  preferowane  przez obywateli, stają się mniejsze o każdego dolara skonfiskowanego przez rząd.  W  konsekwencji  o  wiele  bardziej  realistyczne  jest  poczynione przez  nas  założenie  odwrotne,  że  wydatki  rządowe  są  równoznaczne  z grabieżą produktu prywatnego i w związku z tym nie przyczyniają się  do  jego  zwiększenia.  Każdy,  kto  uważa,  że  rząd  marnuje  więcej  niż  50  procent swoich środków, będzie musiał przyznać, iż nasze założenie jest  bardziej realistyczne niż to ortodoksyjne.

Żeby  oszacować  wielkość  rządowej  grabieży  produktu  prywatnego,  musimy  najpierw  określić  wysokość  tego  produktu,  odejmując  „produkt”  lub  „dochód”  generowany  przez  rząd  i  „przedsiębiorstwa  rządowe”  –  czyli  wypłatę  rządowych  wynagrodzeń  –  od  produktu  narodowego  brutto  (PNB).  W  ten  sposób  otrzymamy  produkt  prywatny  brutto  (PPB).  Do  rządowej  grabieży  PPB  należy  zaliczyć  zasoby,  które  rząd  drenuje  z  sektora  prywatnego,  czyli  wszelkie  wydatki  bądź  przy chody rządu w zależności od tego, która z tych kategorii jest większa.  Po odjęciu wartości tej grabieży od PPB otrzymamy pozostały (w rękach  prywatnych)  produkt  prywatny  (PPP).  Wyrażona  procentowo  wartość  rządowej grabieży w stosunku do produktu prywatnego brutto stanowi szacunkową wielkość obciążenia sektora prywatnego przez operacje fiskalne rządu[1].

Jeśli wydatki rządu są wyższe od przychodów, to wynikający z tego deficyt jest równoważny drenażowi zasobów prywatnych – bez względu na  to, czy deficyt ten rząd finansuje, emitując nowy pieniądz, czy też pożyczając prywatne oszczędności – i w związku z tym za wskaźnik rządowej  grabieży sektora prywatnego należy obrać wartość wydatków. Jeśli z kolei  wyższe są przychody, to uzyskana w ten sposób nadwyżka jest równoważ na drenażowi sektora prywatnego przez opodatkowanie. W konsekwencji  za obciążenie sektora prywatnego należy uznać przychody[2].

Istotnym  problemem,  biorącym  się  z  oficjalnych  statystyk,  który  na  szczęście nie dotyczył zbytnio badanego przez nas okresu, jest to, że w oficjalnych statystykach większość wydatków w ramach przedsiębiorstw rządowych (rządowych agencji, które pobierają opłaty) wlicza się do sektora  prywatnego, a nie rządowego. W związku z tym dane dotyczące całkowi tych wydatków lub przychodów przedsiębiorstw rządowych nie są dostępne – chociaż istnieją oddzielne dane na temat wynagrodzeń wypłacanych przez „generujące dochód” przedsiębiorstwa rządowe. Poniżej przedstawi my przybliżone obliczenia dotyczące przedsiębiorstw rządowych w badanym okresie.

W przeciwieństwie do Departamentu Handlu nie odejmujemy otrzymanych przez rząd odsetek od odsetek przez rząd wypłacanych, aby zyskać dane dotyczące „wypłaconych odsetek w kategoriach netto”. Wręcz  przeciwnie, od wartości zasobów prywatnych odejmujemy całość kwoty  wypłacanej przez rząd, którą w związku z tym musimy wziąć pod uwagę  w naszych obliczeniach. Z kolei „odsetki otrzymane” stanowią przychód od sektora prywatnego i w związku z tym muszą zostać zaliczone do przy chodów rządowych.

Przedstawiamy  tutaj  dane  dotyczące  nie  tylko  produktu  brutto,  ale  również produktu netto, który również jest przedmiotem naszego zainteresowania. Produkt narodowy netto (PNN) to produkt narodowy brutto  pomniejszony o amortyzację i inne kwoty konsumpcji kapitału. Jeśli będziemy  traktować  produkt  prywatny  jako  dochód  netto,  uwzględniając  zmniejszenie wartości kapitału, to stopę rządowej grabieży będziemy obliczać dla produktu prywatnego netto (PPN)[3].

W  tabeli  I  przedstawiono  produkt  narodowy  brutto  i  produkt  narodowy  netto  według  ówczesnych  cen  (dane  w  tej  i  następnych  tabelach  pochodzą z: U.S. Income and Output, Department of Commerce, listopad  1958; oraz National Income, 1954 Edition, Department of Commerce).

Tabela I

Produkt narodowy (w mld dolarów)

Lata

Produkt narodowy brutto

Produkt narodowy netto

1929

104,4

95,8

1930

91,1

82,6

1931

76,3

68,1

1932

58,5

50,9

Teraz należy oszacować produkt brutto wytworzony przez rząd i przedsiębiorstwa rządowe, czyli „dochód generowany przez rząd i przedsiębiorstwa  rządowe”. W tabeli II przedstawiono te dane w odniesieniu do rządu federalnego, rządów stanowych i lokalnych oraz dla przedsiębiorstw rządowych.

 

Tabela II

Dochód generowany przez rząd (w mld dolarów)

Lata

Rząd  federalny

Przedsiębiorstwa rządu  federalnego

Rządy stanowe  i lokalne

Przedsiębiorstwa rządów  stanowych i lokalnych

Razem

1929

0,9

0,6

3,4

0,2

5,1

1930

0,9

0,6

3,6

0,2

5,3

1931

0,9

0,6

3,7

0,2

5,4

1932

0,9

0,5

3,6

0,2

5,2

 

Odejmując  całkowity  dochód  generowany  przez  rząd  i  przedsiębiorstwa rządowe od PNB, otrzymamy produkt prywatny brutto (a odejmując od PNN, otrzymamy produkt prywatny netto). Dane na ten temat zostały  przedstawione w tabeli III.

 

Tabela III

Produkt prywatny (w mld dolarów)

Lata

PNB

PNN

Całkowity dochód  generowany przez rząd  i przedsiębiorstwa rządowe

Produkt  prywatny  brutto

Produkt prywatny  netto

1929

104,4

95,8

5,1

99,3

90,7

1930

91,1

82,6

5,3

85,8

77,3

1931

76,3

68,1

5,4

70,9

62,7

1932

58,5

50,9

5,2

53,3

45,7

 

W tabeli IV przedstawiono nasze wyliczenia wydatków rządowych, nie  uwzględniając  jednak  wydatków  przedsiębiorstw  rządowych.  Jak  wspominaliśmy wcześniej, wliczamy tutaj również „odsetki otrzymane”, które  w  opracowaniu  Departamentu  Handlu  na  temat  wydatków  rządowych  zostają odjęte od „odsetek wypłacanych” przez rząd. Z podobnych względów w naszych wyliczeniach uwzględniamy również „nadwyżkę wypracowaną  przez  przedsiębiorstwa  rządów  stanowych  i  lokalnych”,  którą  Departament  Handlu  odejmuje  od  sumy  wydatków  rządów  stanowych  i lokalnych.

 

Tabela IV

Wydatki rządowe (w mld dolarów)

Lata

Wydatki federalne

Wydatki stanowe i lokalne

Całkowite wydatki rządowe

1929

2,9

8,2

11,1

1930

3,1

8,9

12,0

1931

4,4

8,9

13,3

1932

3,4

8,0

11,4

 

Wydatki przedsiębiorstw rządowych można podzielić na dwie kategorie: generujące dochód (np. wynagrodzenia dla pracowników), na temat  których dane są dostępne w opracowaniach Departamentu Handlu, i za kupy od firm prywatnych, na temat których dane nie są dostępne. Ani Departament  Handlu,  ani  Skarb  nie  dysponuje  danymi  na  temat  zakupów od firm prywatnych. W związku z tym wszelkie szacunki, których  możemy  tutaj  dokonać,  muszą  z  konieczności  okazać  się  ogólnikowe  i  arbitralne.  Profesor  Fabricant  zestawił  dane  na  temat  całkowitych  zakupów poczynionych przez rząd federalny oraz rządy stanowe i lokalne,  w tym przez przedsiębiorstwa rządowe, od firm prywatnych w roku podatkowym 1932 (wszystkie dane do tej pory były przedstawiane w skali  lat kalendarzowych)[4]. Fabricant oszacował, że całkowite zakupy federalne od firm prywatnych, dokonane zarówno przez sam rząd, jak i przez  przedsiębiorstwa rządowe, opiewały w roku podatkowym 1931–1932 na kwotę 1,02 mld dolarów. Przeciętna wartość zakupów rządu federalnego

w latach 1931–1932 wyniosła według Departamentu Handlu 0,54 mld do larów. W związku z tym możemy oszacować, że wydatki przedsiębiorstw federalnych na dobra nabywane od firm prywatnych dla roku podatkowe go 1931–1932 wyniosły 0,48 mld dolarów.

Fabricant szacuje, że na poziomie stanowym i lokalnym rządy i przedsiębiorstwa rządowe wydały 4,08 mld dolarów w roku podatkowym 1931–1932 na produkty wytworzone przez firmy prywatne. Według Departamentu  Handlu średnia wartość zakupów dokonanych przez rządy stanowe i lokalne od firm prywatnych dla lat 1931–1932 wyniosła 3,48 mld dolarów.  W związku z tym możemy oszacować, że zakupy dokonane przez przedsiębiorstwa  rządów  stanowych  i  lokalnych  od  firm  prywatnych  w  roku  podatkowym 1931–1932 opiewały na kwotę 0,60 mld dolarów.

Niestety, Fabricant nie przedstawił żadnych danych na temat wydatków stanowych i lokalnych dla pozostałych lat badanego przez nas okresu. Jeśli chodzi o zakupy rządu federalnego i federalnych przedsiębiorstw  rządowych od firm prywatnych, Fabricant szacuje, że w roku podatkowym 1929 opiewały one na kwotę 0,88 mld dolarów. (Danymi dla roku 1928  nie dysponujemy). Jednak w roku kalendarzowym 1929 według szacunków Departamentu Handlu wartość zakupów dokonanych przez sam rząd  wyniosła 0,36 mld dolarów. Możemy w przybliżeniu oszacować, odejmując  tę  kwotę  od  kwoty  podanej  przez  Fabricanta,  że  wartość  zakupów  przedsiębiorstw federalnych od firm prywatnych w 1929 roku wyniosła  0,52 mld dolarów.

Ekstrapolacja  tych  dość  ogólnikowych  danych  w  celu  oszacowania  wartości  zakupów  dokonywanych  przez  federalne,  stanowe  i  lokalne  przedsiębiorstwa rządowe musi z pewnością cechować się arbitralnością,  choć  bardziej  arbitralnym  rozwiązaniem  byłoby  całkowite  pominięcie  tego problemu i ukrycie przedsięwzięć rządowych w sektorze prywatnym.  Załóżmy więc, że w badanym przez nas okresie przedsiębiorstwa federalne wydawały 0,5 mld dolarów rocznie na produkty wytworzone przez firmy prywatne, podczas gdy przedsiębiorstwa stanowe i lokalne wydawały  rocznie 0,6 mld dolarów. Nasze oszacowania wydatków przedsiębiorstw rządowych zostały przedstawione w tabeli V.

Z kolei w tabeli VI przedstawiliśmy sumę wydatków rządu i przedsiębiorstw rządowych w badanym przez nas okresie.

 

 

Tabela V

Wydatki przedsiębiorstw rządowych (w mld dolarów) Lata

Lata

Dochód  wygenerowany  na szczeblu  federalnym

Federalne  zakupy  od firm  prywatnych

Dochód  wygenerowany  na szczeblu  stanowym  i lokalnym

Stanowe  i lokalne  zakupy  od firm  prywatnych

Całkowite  wydatki  przedsiębiorstw rządowych

1929

0,6

0,5

0,2

0,6

1,9

1930

0,6

0,5

0,2

0,6

1,9

1931

0,6

0,5

0,2

0,6

1,9

1932

0,5

0,5

0,2

0,6

1,8

 

Tabela VI

Wydatki rządu i przedsiębiorstw rządowych (w mld dolarów)

Lata

Wydatki federalne

Wydatki stanowe i lokalne

Razem

1929

5,2

8,8

14

1930

4,4

9,1

13,5

1931

3,4

9

12,4

1932

3

8,5

11,5

 

Jakie były przychody rządu w tym okresie? Dysponujemy tutaj danymi  opracowanymi przez Departament Handlu, które jednak musimy powiększyć o „odsetki otrzymane”. Jeśli chodzi o przedsiębiorstwa rządowe, to  możemy oszacować ich przychody, zakładając po prostu, że były one równe ich wydatkom. Musimy pamiętać o tym, żeby ewentualnie uwzględnić  nadwyżkę wypracowaną przez przedsiębiorstwa rządów stanowych i lokalnych, jeśli mówią o niej dane Departamentu Handlu. Suma szacunkowych przychodów rządu i przedsiębiorstw rządowych została przedstawiona w tabeli VII. Można by pomyśleć, że aby otrzymać najwyższą wartość,  porównujemy po prostu sumę przychodów federalnych, stanowych i lokalnych z sumą wydatków, a następnie wybieramy tę wartość, która okaże  się większa. Tak jednak nie jest. Kiedy mamy do czynienia z niezależnymi ośrodkami aktywności rządowej, to deficyty i nadwyżki w tych centrach  nie znoszą się wzajemnie, jeśli chodzi o ich wpływ na sektor prywatny.  Załóżmy na przykład, że w danym roku rząd stanowy w Illinois wypracował nadwyżkę w wysokości 200 mln dolarów. Tyle samo wyniósł deficyt w stanie Nowy Jork. Jeśli jesteśmy zainteresowani wielkością łączne go wpływu rządów stanowych w Nowym Jorku i Illinois, to nie możemy  po prostu zsumować przychodów i wydatków w tych stanach i następnie  sprawdzić, która z tych kategorii jest większa. W przypadku Illinois nad wyżka podatkowa to dla sektora prywatnego drenaż środków. Również  deficyt stanu Nowy Jork pozbawia sektor prywatny zasobów. Idealnie by  było, gdybyśmy porównali przychody i wydatki każdego rządu stanowe go i lokalnego i każdorazowo wybrali większą z tych dwóch wartości.  Następnie powinniśmy zsumować te dane, powiększając je o przychody  lub wydatki rządu federalnego w zależności od tego, która z tych wartości byłaby większa. W ten sposób otrzymalibyśmy wielkość całkowitego  wpływu fiskalnego wywieranego na gospodarkę przez rządy wszystkich  szczebli. Możemy jednak zastosować tę metodę tylko w odniesieniu do  rządów  stanowych  i  lokalnych  z  jednej  strony  i  dla  rządu  federalnego  z drugiej, gdyż tylko takimi danymi dysponujemy [5].

 

Tabela VII

Przychody rządu i przedsiębiorstw rządowych (w mld dolarów)

Lata

Przychody federalne

Przychody stanowe i lokalne

Razem

1929

5,2

8,8

14

1930

4,4

9,1

13,5

1931

3,4

9

12,4

1932

3

8,5

11,5

 

Teraz wreszcie, na podstawie tabeli VIII, możemy oszacować wielkość  fiskalnej „grabieży rządowej” w odniesieniu do szczebla federalnego oraz  stanowego i lokalnego (wliczając w to przedsiębiorstwa rządowe) i porów nać te dane z danymi na temat produktu prywatnego.

Widzimy  wyraźnie,  jak  duży  był  wzrost  rządowych  obciążeń  fiskalnych w czasie depresji. Stopa grabieży dokonywanej przez rząd federalny  wzrosła z około 5 procent do 9 procent PPB i z 6 procent do 10 procent  PPN. Stopa grabieży stanowej i lokalnej wzrosła z 9 procent do 16 procent  PPB i z 10 procent do 19 procent PPN. Stopa całkowitej grabieży rządowej  5Dodatek 286 wzrosła z 14 procent do 25 procent PPB i z 16 procent do 29 procent PPN.  A zatem obciążenia wzrosły niemal dwukrotnie!

 

Tabela VIII

Rząd a produkt prywatny (w mld dolarów)

Lata

Produkt  prywatny brutto

Produkt  prywatny netto

Grabież  federalna

Grabież stanowa i lokalna

Całkowita grabież rządowa

1929

99,3

90,7

5,2

9

14,2

1930

85,8

77,3

4,4

9,7

14,1

1931

70,9

62,7

5,5

9,7

15,2

1932

53,3

45,7

4,4

8,8

13,2

Pozostały produkt prywatny (brutto)

Pozostały produkt prywatny  (netto)

1929

85,1

76,5

1930

71,7

63,2

1931

55,7

47,5

1932

40,1

32,5

Federalna grabież PPB (w proc.)

Stanowa i lokalna  grabież PPB (w proc.)

Całkowita rządowa  grabież PPB (w proc.)

1929

5,2

9,1

14,3

1930

5,1

11,3

16,4

1931

7,8

13,7

21,5

1932

8,3

16,5

24,8

Federalna grabież PPN (w proc.)

Stanowa i lokalna grabież PPN (w proc.)

Całkowita rządowa  grabież PPN (w proc.)

1929

5,8

9,9

15,7

1930

5,7

12,5

18,2

1931

8,8

15,5

24,3

1932

9,6

19,3

28,9

 


[1] Klasyczne stanowisko, którego reprezentantem jest np. profesor Due, zakłada, że do  wydatków  tych  nie  powinniśmy  wliczać  rządowych  płatności  transferowych,  np. zasiłków, ponieważ płatności te nie są wliczane również do PNB. Należy jednak zauważyć, że podatki  (lub deficyt) służące sfinansowaniu płatności transferowych zmniejszają produkt narodowy i w związku z tym muszą zostać odjęte od PNB w celu otrzymania PPP. Due twierdzi, że płatności transferowe nie powinny być brane pod  uwagę  w  szacowaniu  względnej  wielkości  sektorów  prywatnego  i  rządowego,  gdyż  służą  one  „tylko  przesunięciu  siły  nabywczej”  z  jednej  części  sektora  prywatnego do jego innej części. Zasoby te nie są zużywane przez rząd. Jednak to „przesunięcie siły nabywczej” stanowi dla prywatnych producentów obciążenie, podobnie jak inne  wydatki rządowe lub wprowadzenie przez państwo przywilejów zamiast dobrowolnej produkcji. Możemy tutaj mówić o wpływie rządu na wykorzystanie zasobów.  John F. Due, Government Finance, Homewood, Ill. 1954, s. 64, 76–77.

[2] Jeśli  nadwyżka  ta  jest  wykorzystywana  do  zmniejszenia  podaży  pieniądza,  to szacunki te są zawyżone. Mogą się one okazać zawyżone również wtedy, gdy na  wskaźnik grabieży zostaną obrane wydatki rządowe, gdyż wliczane są do nich również  podatki,  którymi  są  obciążeni  sami  biurokraci  rządowi.  Zniekształcenia  te  są  jednak nieznaczne, zwłaszcza dla lat 1929–1932. Obraz byłby bardziej zniekształcony, gdybyśmy zamiast PPB używali PNB, uznając w ten sposób wypłatę rządowych wynagrodzeń za równoważną „produktowi” tworzonemu przez rząd.

[3] Oficjalne dane nie zawsze odzwierciedlają rzeczywistą amortyzację. Trafne omówienie zalet i wad wykorzystania wskaźników netto i brutto w przypadku obliczania  rządowego obciążenia gospodarki można znaleźć w: The Tax Burden In Relation To National Income and Product, New York 1957.

[4] Solomon Fabricant i Robert E. Lipsey, The Trend of Government Activity in the United States Since 1900, New York 1952, s. 222–234.

[5] Ponieważ w naszych danych rządy stanowe i lokalne są zaliczane do jednej kategorii, nasze szacunki znacząco zaniżają wielkość obciążeń fiskalnych sektora prywatnego.

Kategorie
Historia gospodarcza Teksty Tłumaczenia

Czytaj również

Boaz_Budowa_ram_pod_utopię

Filozofia polityki

Boaz: Budowa ram pod utopię

Oczywistym staje się, że przyszłość będzie libertariańska. 

Bylund_Zrozumiec_rewolucje_sztucznej_inteligencji

Innowacje

Bylund: Zrozumieć rewolucyjność sztucznej inteligencji

Choć czasami używamy czasowników takich jak „uczyć się” i „rozumieć” w odniesieniu do maszyn, są to tylko przenośnie, a nie dosłowne określenia.

Bermudez_Ocena stu pierwszych dni rządów Javiera Milei

Polityka współczesna

Bermudez: Ocena stu pierwszych dni rządów Javiera Milei

Czy Milei korzysta z wszelkich dostępnych narzędzi, aby zrealizować swój program gospodarczy?

Mawhorter_Marks_konflikt_klasowy_i_ideologiczny_fałsz

Filozofia polityki

Mawhorter: Marks, konflikt klasowy i ideologiczny fałsz

Idee Karola Marksa są, niestety, ciągle żywe...


Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką Prywatności. Możesz samodzielnie określić warunki przechowywania lub dostępu plików cookie w Twojej przeglądarce.