Autor: Jan Iwanik
Iwanik: Językowa zasada nieagresji
Praktykowanie językowej zasady nieagresji wzmacnia relacje międzyludzkie i utrudnia ich zniekształcenie i kontrolowanie przez struktury władzy. Budowanie silniejszych relacji z innymi ludźmi i zastępowanie nimi relacji opartych na strukturach politycznych, jest zaś logiczną strategią budowania anarchistycznego społeczeństwa.
Iwanik: Czy nauczanie Kościoła katolickiego i wolny rynek są ze sobą zgodne
Rozbieżność pomiędzy nauczaniem społecznym Kościoła, a ideami wolności gospodarczej może stawiać katolickich zwolenników wolnego rynku w moralnie niekomfortowej sytuacji. Istnieje prawdopodobnie wiele sposobów radzenia sobie z tą trudnością, jednak koniecznym punktem wyjścia dla każdego z nich powinna być uczciwa konfrontacja z rzeczywistością. W moim przekonaniu, taka konfrontacja wskazuje, że nauka społeczna Kościoła w obecnym kształcie oraz idea wolnego rynku są ze sobą sprzeczne.
Iwanik: Jak ważna jest teoria ekonomii?
Kilka miesięcy temu wybrałem się do Adam Smith Institute w Londynie na wykład Yarona Brooka, ekonomisty i filozofa z Ayn Rand Center. Brook tłumaczył, dlaczego jego zdaniem ideologia wolnościowa i wolnorynkowa oraz próby reform wolnorynkowych napotykają nieustannie zacięty opór społeczny. Idea Brooka zadomowiła się w mojej głowie nadspodziewanie skutecznie, dlatego chciałbym się nią podzielić z czytelnikami Mises.pl i poprosić o opinie.
Iwanik: Działania antymonopolowe na rynku ubezpieczeń
Wymuszone przez brytyjskiego regulatora rynku ubezpieczeniowego zobowiązanie ograniczające dostęp do informacji o cenach rynkowych nie naprawi żadnych dających się zidentyfikować niewydolności rynku. Wręcz przeciwnie, takie zobowiązanie, w stopniu, w którym będzie dało się je wyegzekwować, zmniejszy efektywność rynku, zwiększy ryzyko ubezpieczeniowe, osłabi konkurencję oraz podniesie koszty działania towarzystw ubezpieczeniowych.
Iwanik: Solvency 2 – krok w kierunku etatyzmu
W branży ubezpieczeniowej trwają prace nad przygotowaniem towarzystw do wymogów europejskiej dyrektywy Solvency 2. W Polsce Komisja Nadzoru Finansowego właśnie rozpoczyna przygotowawczy „proces przedaplikacyjny” dla ubezpieczycieli. Implementacja nowego prawa znacznie zwiększa stopień regulacji i tak już mocno kontrolowanej europejskiej branży ubezpieczeniowej.
Iwanik: Obywatelski plan emerytalny Centrum Adama Smitha
Obecnie ZUS + KRUS wypłacają rocznie 87 mld zł emerytur netto i obsługują łącznie 6,1 mln emerytów. Dzisiaj nie każdy starszy człowiek jest emerytem. W systemie obywatelskim to się zmieni – emerytura obywatelska objęłaby 6,3 mln osób i kosztowałaby 68 mld zł, a więc koszt systemu byłby 25% niższy. Choć nie jest to rewolucyjna poprawa, to może warta byłaby zmian systemowych. Jeśli jednak wliczyć proponowaną premię za posiadanie dzieci (dodatkowe dwa lata emerytalnych wakacji dla każdego rodzica za każde dziecko), to oszczędności znikają. W tej wersji emeryturę otrzymywałoby ok. 8,2 mln ludzi, co podniosłoby koszt systemu do ok. 88 mld zł, a więc system kosztowałby tyle samo co dzisiaj. Taka reforma nie ma sensu.
Iwanik: Europejski wyrok w sprawie o zastosowaniu dyrektywy o równym traktowaniu mężczyzn i kobiet w ubezpieczeniach jest niesprawiedliwy
Niedawny wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości narusza wolność ustalania warunków kontraktów pomiędzy ludźmi i dlatego jest niesprawiedliwy. Ponieważ wyrok wypacza także spontaniczny system cenowy na rynku ryzyka, będzie on mieć niekorzystny wpływ na zarządzanie ryzykiem w społeczeństwie.
Iwanik: Pieniądze, władza i starość
Systemy pokoleniowe prowadzą do konfliktu interesów grup wiekowych, z którego zwycięsko wychodzą ludzie starsi. W rezultacie w demokracji wykształca się wewnętrzna gerontokracja. Ten nowy, bardziej opresyjny system może się okazać trwalszy od demokracji.
Iwanik: Konfiskata oszczędności emerytalnych
W pięciu europejskich państwach rządy dokonały bądź chcą dokonać konfiskaty części oszczędności emerytalnych. Wygląda na to, że choć rządy są w stanie zagwarantować powszechność uczestnictwa w systemach emerytalnych, to nie są dobrymi stróżami zgromadzonych tam środków.
Iwanik: Solvency 2 – co widać i czego nie widać?
Solvency 2 wprowadza nowy, centralnie zaprojektowany system monitorowania ryzyka. Jednocześnie osłabia sprawdzone, zdroworozsądkowe mechanizmy zarządzania ryzykiem i underwritingu.