Tag: Łukasz Gajewski
Lubiński: Recenzja książki „Pod prąd głównego nurtu ekonomii”
Wszystkie teksty reprezentują wysoki poziom merytoryczny. Konstrukcja jest zwarta i logiczna, podporządkowana jasno zdefiniowanym we wprowadzeniu celom. Nie na ostatnim miejscu po stronie pozytywów odnotować należy wcale nie powszechną obecnie dbałość o poprawność języka. Jeżeli nawet nie wszystkie poglądy zawarte w pracy są łatwe do zaakceptowania, to z pewnością skłaniają do refleksji.
Gajewski: Przeciwko planistycznemu pojmowaniu innowacyjności
Tradycyjne wskaźniki pomiaru innowacyjności nie są pozbawione istotnych wad i ułomności, ponieważ są oparte na „planistycznym” błędzie. Tradycyjna taksonomia definiuje aktywność innowacyjną jako zjawisko pewne i przewidywalne, które można zmierzyć za pomocą zsumowania kilku czynników, wśród których wydatki na badania i rozwój oraz ilość patentów stanowią największą część. Nie wszystko jednak da się przedstawić w postaci ilościowej. Pewne zmienne, nazwijmy je tutaj fundamentami innowacyjności, mają charakter jakościowy, a więc są nieuchwytne i nie daje się ich modelować.
Machaj: O konsekwentny popperyzm
Prezentujemy przedmowę do najnowszej publikacji Instytutu Misesa: Pod prąd głównego nurtu ekonomii (2011)
Zapożyczenie przez ekonomię metod stosowanych w fizyce skazało ją na metodologiczny monizm. Ów monizm zawierał założenie implicite, że człowiek jako przedmiot badań ekonomii nie różni się istotnie od atomu i może być obiektem analizy korzystającej z takich samych metod, jakimi posługuje się fizyk badający oddziaływania między atomami.