Rothbard: Teoria chaosu: piąta kolumna ekonomii matematycznej?
Teoria chaosu wywodzi się, co zrozumiałe, z obszaru skromnej, lecz rodzącej frustrację meteorologii. Dlaczego bowiem prognozowanie pogody przez wszystkich tych otrzaskanych meteorologów, dysponujących całą armią superkomputerów i gigantycznych baz danych, wydaje się graniczyć z niemożliwością?
Benedyk: Strachy na lachy
Wbrew temu, co często słyszymy z ust naszych ministrów finansów, większe wydatki publiczne wcale nie mają zbawiennego wpływu na gospodarkę. W krótkim okresie mogą one sztucznie napompować statystyki PKB, jednak trwale paraliżują one inwestycyjne wysiłki przedsiębiorców.
Krysiński: O arytmetyce politycznej ze względu na te nauki, które jej szczególniejszą są podstawą, cz. II
Lecz najobszerniejsza, w najdrobniejsze szczegóły wchodząca znajomość statystyki, najdokładniejsze i umiejętne poznanie technicznych działań są próżnym, a najczęściej do błędnych wniosków rachmistrza politycznego prowadzącym zapasem, bez owej pierwszej i najgłówniejszej wszystkich nauki rachub politycznych podstawy, bez ekonomiki politycznej.
Krysiński: O arytmetyce politycznej ze względu na te nauki, które jej szczególniejszą są podstawą, cz. I
Wiedzieć, ile na mili kwadratowej znajduje się indywiduów, wiele jest w kraju rozmaitego gatunku bydła, wiele korcy zboża naród wysiewa ile go za granicę wywozi, wiele w obiegu jest pieniędzy, jaki jest bilans handlowy itd., wszystko to widzieć, mieć przed oczyma i na tym już przestać, było to posiadać nieochybne skazówki istotnego stanu narodu, co więcej, było to samo, co posiadać najwyższe sztuki rządzenia zasady. Urzędnik patrząc na te martwe spisy, nie wsparty prawdziwym ekonomii politycznej światłem, bez umiejętnej znajomości technicznych nauk, robił najniedorzeczniejsze wnioski, najfałszywsze rachuby, a arytmetyka polityczna niezgrabną fałszywych kombinacji składała utkanie
Higgs: Przeciwko konwencjonalnym miarom rozrostu władzy państwowej
W krajach określanych przez rozmaite instytuty badawcze mianem "wolnych" z każdym dniem jest coraz mniej wolności. Niektóre z miar rozrostu władzy państwowej mają wbudowaną tendencję do ukazywania spowolnienia, nawet gdy bardziej kompleksowe badania wskazują na stabilny wzrost. Często konwencjonalne miary pomijają rozrastanie się aparatu państwowego, ponieważ został on przekierowany na kanały znajdujące się poza zasięgiem ich pomiaru.
Rothbard: Statystyka - pięta achillesowa rządu
Zbieranie rządowych statystyk wymaga opłacania pracy wyspecjalizowanych urzędników. Stwarza także koszty dla przedsiębiorców obarczonych obowiązkiem sporządzania stosownych raportów. Co jednak najgorsze, statystyki stanowią usprawiedliwienie dla większości działań rządowych. Postulat likwidacji państwowych statystyk to najprostsza droga do powstrzymania rozrostu rządu i likwidacji centralnego planowania gospodarki przez rząd.
Higgs: Problem ze statystykami gospodarczymi
Jeśli oficjalne statystyki gospodarcze nigdy nie zostałyby stworzone, świat byłby znacznie lepszy. Statystyki często nie odzwierciedlają rzeczywistości lub mają jakieś inne niedociągnięcia. Jeszcze bardziej może jednak martwić fakt, że oficjalne statystyki mylą decydentów politycznych oraz zapewniają im uzasadnienie prowadzonej przez nich szkodliwej polityki.
Sekar: Śmierć M3 - piąta rocznica
Pięć lat temu, w listopadzie 2005, Rezerwa Federalna ogłosiła, że nie będzie już więcej obliczać zagregowanej podaży pieniądza. Wydała lakoniczny, „zaszyfrowany”, 143–słowny komunikat zatytułowany „Discontinuance of M3”. Tym samym Fed przestał monitorować rynek repo. Gdyby Fed śledził ten rynek w latach 2007-2008, zauważyłby rozwijanie się kryzysu finansowego na rok przed stanem krytycznym.
Chrupczalski: Ciemna strona statystyki
Główny Urząd Statystyczny przekazał w piątek 16 lipca 2010 informację, w której zapowiada w perspektywie kilku lat wliczanie nielegalnej szarej strefy do rachunku Produktu Krajowego Brutto. Wbrew pozorom, wiadomość ta dotyczy każdego mieszkańca Polski i jest drobnym sygnałem potwierdzającym rosnący problem zadłużenia.
Rothbard: Polityka politycznych ekonomistów: komentarz
Murray N. Rothbard, komentując artykuł George'a Stiglera o Politycznych Ekonomistach, mówi o różnicach pomiędzy pozytywistycznymi ekonomistami a ekonomistami apriorystycznymi. Niniejszy artykuł traktuje przede wszystkim o roli wykorzystania statystyki w rozwoju i wzroście interwencjonizmu państwowego.
