Kategoria: Bankowość centralna
Lacalle: Dlaczego „ratowanie wszystkiego” przez banki centralne będzie katastrofą
Utrzymywanie firm zombie niszczy pozytywne skutki restrukturyzacji i innowacji.
Rapka: BGK, PFR i banki komercyjne – co dalej z niezależnością banku centralnego?
Obserwujemy niebezpieczną sytuację tworzenia się struktur państwowych, które pozwolą na finansowanie działań rządu za pomocą kreacji pieniądza.
Rapka: System bankowy – regulować czy nie?
Od dawna toczy się debata, który model funkcjonowania bankowości jest lepszy i bardziej zgodny z doktryną wolnorynkową...
Fuller: Mises o bankowości opartej na pełnej rezerwie
Ekonomiści spierają się, czy Mises był zwolennikiem wolnej bankowości, czy bankowości opartej na pełnej rezerwie.
Lacalle: „Konserwatywne inwestowanie” staje się ryzykowne. To może być katastrofa dla emerytur
To może być katastrofa dla emerytur.
Shostak: Banki centralne w rzeczywistości nie kontrolują stóp procentowych
Bank centralny nie może kontrolować podstawowej stopy procentowej wyznaczanej przez preferencje czasowe ludzi.
Rapka: Upolitycznienie inwestycji – sposób na problemy gospodarcze?
Jakie byłyby skutki wyposażenia NBP w nowe instrumenty polityki monetarnej?
Pickering: Blockchain – łakomy kąsek dla banków centralnych
Niezbadany potencjał technologii bloków rozproszonychkusi banki centralne na całym świecie do podejmowania najróżniejszych eksperymentów.
Sieroń: Czy ujemne stopy procentowe zaprzeczają prawom ekonomii?[1]
W miarę postępów w stymulowaniu wzrostu gospodarczego walka z deflacją zaostrza się. Ostatnimi czasy zestaw niestandardowych instrumentów polityki monetarnej powiększył się o ujemne stopy procentowe. O ile jeszcze do niedawna banki centralne sięgały po ten instrument jedynie sporadycznie (np. Szwajcarski Bank Narodowy w latach 70. XX w., Szwecja w 2009 r.) o tyle obecnie stosują go już cztery banki centralne.
Benedyk: Luzowanie ilościowe Europejskiego Banku Centralnego
Od ponad 2 lat Europejski Bank Centralny ma pewien problem. Europejskie banki regularnie spłacają pożyczki udzielone przez EBC (głównie na przełomie 2011 i 2012 roku). Powoduje to, że od połowy 2012 r. suma bilansowa EBC systematycznie się kurczy. W tym samym czasie Fed czy Bank Japonii prowadziły politykę luzowania ilościowego, a Bank Anglii regularnie skupował kolejne aktywa, by nie dopuścić do spadku sumy bilansowej. EBC wyglądał więc na wyjątkowo jastrzębiego zarządcę waluty.