Indywidualizm metodologiczny nie jest jedynie pewnym poglądem na funkcjonowanie gospodarki i społeczeństwa, ale jest również jedną z podstawowych zasad uprawiania nauk ekonomicznych, zajmujących się opisem i wytłumaczeniem procesu zachowań podmiotów rynkowych oraz wpływem na nie otoczenia, a także zjawisk gospodarczych różnej skali, czy to pojedynczej wymiany, czy też popytu całkowitego na konkretne dobro, struktury rynku a nawet zjawisk makroekonomicznych. Czytaj dalej
Ekonomista John List z Uniwersytetu w Chicago wygłosił przemówienie wprowadzające na dorocznym spotkaniu członków Southern Economic Association (2014). Wśród ekonomistów List jest pionierem w dziedzinie ekonomii eksperymentalnej czy randomizowanych badań z grupą kontrolną. W prelekcji podsumował niektóre z ostatnio przeprowadzonych przez niego badań oraz podzielił się swoimi przemyśleniami dotyczącymi tej konkretnej dziedziny ekonomii. Wystąpienie było udane, żywe oraz zajmujące, a zgromadzeni przyjęli je niezwykle entuzjastycznie. Czytaj dalej
Nie istnieje jedna, ogólnie przyjęta definicja terminu „wiedza”, choć jest on powszechnie stosowany. Próby ustalenia, czym jest wiedza, podejmowane w literaturze naukowej i filozoficznej, odnoszą się zwykle do dziedzin związanych z obszarami zainteresowań poszczególnych badaczy. W obrębie tych dziedzin pojęciu „wiedzy” nadaje się specyficzne znaczenia, z czego wynika jego niejednoznaczność. Czytaj dalej
Mises określił ekonomię jako naukę aprioryczną. Rozumie on przez to, że prawa ekonomii istnieją uprzednio i niezależnie od doświadczenia ekonomicznego, a także że weryfikowanie ich za pomocą eksperymentów, obserwacji, statystyk i innych danych empirycznych nie ma sensu. Pogląd ten od razu wzbudza niepokój u osób mających uproszczone wyobrażenie o metodach stosowanych w naukach przyrodniczych. Czytaj dalej
Prezentujemy artykuł pt. "Jak być popperystą w ekonomii?" dr. Mateusza Machaja, który ukazał się w czasopiśmie naukowym Lectiones & Acroases Philosophicae VI 1 (2013) w tomie pt. "Granice nauki" pod redakcją dr. Zbigniewa Pietrzaka. Czytaj dalej
Wskaźnik zubożenia (WZ) bierze pod uwagę wszystkie trzy wymienione powyżej czynniki, aby pokazać w jakim stopniu oddziałują one wzajemnie i określić, jak nędznego życia możesz oczekiwać w przyszłości. W skrócie, WZ jest sumą: 1) stopy inflacji, 2) przeciętnej stawki podatkowej oraz 3) wartość bieżąca wieczystej renty, która miałaby wykupić dług publiczny (wszystkie te wielkości są wyrażone w procentach). Czytaj dalej
Nietrudno dostrzec, jak łatwo dziedzina taka jak ekonomia mota się w dysputy etyczne. Ekonomiści codziennie stykają się z pytaniami, na które odpowiedzi mocno wiążą się z nadziejami, aspiracjami i dobrobytem ekonomicznym różnorakich środowisk społecznych. Następstwa ceł, kontroli cenowej, płac minimalnych, subsydiów i polityk instytucji rządowych są ważnymi determinantami siły gospodarczej, jaką każdy z nas będzie dysponował. Czytaj dalej
Zaczęło się od opracowanego w latach 60. XX w. algorytmu, który opisywał przykład nazywany „problemem stabilnego małżeństwa”. Nie chodziło o odpowiedź na odwieczne pytanie, jak żyć, lecz o dość prosty problem obliczeniowy, zademonstrowany na przykładzie małżeństw. Algorytm ten ma dla jego twórców wagę przyznanej właśnie nagrody Nobla. Czytaj dalej 
Rynki są niedoskonałe. Gatunek ludzki jest omylny. Perfekcja jest albo nieosiągalna, albo nie istnieje. Fakty te (w przeciwieństwie do ogólnie przyjętego konsensu) obalają interwencjonizm i wspierają wolny rynek. Czytaj dalej 
W ekonomii głównego nurtu (a zwłaszcza w ekonomii neoklasycznej) fizykę uznaje się za metodologiczny wzorzec. Jeśli tak, to ekonomiści głównego nurtu, wykorzystując formalizm matematyczny do opisu zjawisk gospodarczych, także powinni przestrzegać analizy wymiarowej (czyli dokonywać tzw. rachunku mian). Dlaczego zatem ekonomiści tak bardzo od niej stronią? Czytaj dalej 
