McCaffrey: Mises i Schumpeter ‒ zaprzyjaźnieni rywale?
Napisano już wiele o różnicach teoretycznych między Misesem i Schumpeterem, Matthew McCaffrey dorzuci kilka słów o ich osobistej relacji.
Leube: Anthony de Jasay (1925-2019)
23 stycznia 2019 roku we francuskiej Normandii zmarł filozof i ekonomista Anthony de Jasay. Miał 94 lata.
Graf: Bohater pełen sprzeczności – Elon Musk okiem libertarianina
Elon Musk jest obecnie na celowniku wielu libertarian z racji tego, że sięga do kieszeni państwa. „Zielone dotacje” oraz korzystne rządowe pożyczki i kontrakty chronią jego firmy przez bankructwem. On sam, bez oporu i z dużym powodzeniem, zarzuca wędkę na odpowiednie instytucje rządowe i łapie na haczyk tanie kredyty i dotacje. Te okoliczności — wraz z pewnymi praktykami finansowymi i powiązaniami pomiędzy jego firmami — wywołały deszcz obelg i przybierającą na sile nienawiść ku jego osobie.
Kasprzak: Edmund Burke a ekonomia
Burke zainteresował się procesami gospodarczymi już na studiach. Uważał wtedy, iż koniecznym jest wykreowanie nauki zajmującej się badaniem reguł występujących w świecie gospodarczym. W jednym z artykułów napisanych w 1748 roku dla „The Reformer” Burke wystosował prośbę do miejscowych arystokratów o wsparcie badań nad wymianą handlową. Miałoby to na celu stworzenie nauki, mającej praktyczne znaczenie dla osób zainteresowanych ekonomią
Paryna: Adam Heydel – polski „austriak” w metodologicznym boju
Profesor Adam Heydel opublikował wiele prac z dziedziny ekonomii, jednak pośród nich nie ma żadnej obszerniejszej książki. Jak pisze W. Krzyżanowski, „Heydel wypowiadał się najłatwiej w mniejszych, zwięźle napisanych pracach i artykułach, a nie w obszernych rozprawach. Heydel był zdolnym publicystą, dyskutantem i mówcą”
Kenneth Arrow (1921-2017)
W 1972 roku amerykański ekonomista Kenneth Arrow, wraz z Johnem Hicksem, otrzymał Nagrodę Banku Szwecji im. Alfreda Nobla w dziedzinie ekonomii za „pionierski wkład w ekonomiczną teorię równowagi ogólnej oraz ekonomii dobrobytu”. Arrow jest prawdopodobnie najbardziej znany ze swojej rozprawy doktorskiej (na podstawie której wydana została książka Social Choice and Individual Values), w której dowiódł swojego słynnego „twierdzenia niemożności”.
Brandly: Jean Baptiste Say – ojciec austriackiej koncepcji finansów publicznych
Austriacy docenili wkład Saya w badania ekonomiczne, szczególnie jego wpływ na szkołę austriacką. Szanowane są w szczególności jego prace dotyczące metodologii, przedsiębiorczości, teorii monetarnej oraz teorii wartości. Say jest najbardziej znany z prawa rynków (prawo Saya), w którym stwierdza, iż wzrost bogactwa nie jest ograniczony przez podkonsumpcję (we współczesnej makroekonomii termin ten oznacza niedostateczny zagregowany popyt), a przez niedobór produkcyjny. Say udowadnia, iż produkcja ograniczona jest przez opodatkowanie, a nie podkonsumpcję. W szczególności ponadprzeciętna jest jego analiza opodatkowania,
Ebeling: Drugie oblicze Ludwiga von Misesa – jak naprawiać gospodarkę w świecie interwencjonistów
Musimy pamiętać, że przez większość życia, zanim przybył do Stanów Zjednoczonych jako uchodźca z objętej wojną Europy w 1940 r., Ludwig von Mises nie zarabiał na życie jako teoretyk ekonomii i filozof społeczny. Przez niemal ćwierćwiecze, od 1909 do 1934 r. (poza okresem I wojny światowej), Mises pracował jako analityk polityki ekonomicznej i doradca w wiedeńskiej Izbie Gospodarczej. W wieku od 28 do 53 lat (kiedy przeprowadził się do Genewy, by przyjąć pierwsze całkowicie akademickie stanowisko, w Instytucie Studiów Międzynarodowych) spędzał dzień roboczy jako analityk ekonomiczny.
Garrison: Murray Rothbard
W późnych latach 60. w ogóle nie interesowałem się austriacką szkołą ekonomii — ani też ekonomią w ogóle. Nie słyszałem wtedy także o Murrayu Rothbardzie i nie wyobrażałem sobie, że to właśnie on wciągnie mnie w wir wydarzeń znanych dziś jako „odrodzenie austriackiej szkoły ekonomii”.
Rothbard: Henry Louis Mencken – radosny libertarianin
Kultura amerykańska nigdy nie potrafiła zrozumieć Henry’ego Louisa Menckena; Mencken natomiast nigdy specjalnie się tym nie przejmował. Wręcz przeciwnie — stanowiło to dla niego potwierdzenie jego własnej opinii na temat rodaków. Amerykanom na ogół trudno jest sobie wyobrazić, że człowiek może połączyć w sobie zarówno bystrość i radość życia, jak i szacunek do pewnych zasad.