Rothbard: Konferencja walutowa w Indianapolis
Utworzenie banku centralnego w Stanach Zjednoczonych zostało poprzedzone licznymi społecznymi kampaniami, napędzanymi przez elity Wall Street. Murray Rothbard przedstawia historię jednej z tych kampanii z końca XIX wieku.
Lewiński: Fed ratuje Europę, czyli banki z USA
Swapy walutowe banków centralnych są rozwiązaniem tymczasowym, chwilową ulgą dla kontrahentów amerykańskich instytucji finansowych. Niestety, ta tymczasowa pożyczka nie zlikwiduje problemu zadłużenia państw Europy — może tylko odsunąć w czasie to, co nieuniknione. Czekają nas trzy scenariusze: powolna stagnacja na modłę japońską (najbardziej prawdopodobny), hiperinflacja jak w Republice Weimarskiej (o wiele mniej prawdopodobny), albo deflacja i bankructwa niewypłacalnych instytucji (niestety niemal niewyobrażalny).
Woods: Życie z Fedem: cud, miód i orzeszki?
Paniki, które występowały w Stanach Zjednoczonych w okresie po wojnie secesyjnej, były w dużej mierze rezultatem regulacji poszczególnych stanów, które zabraniały bankom otwierania oddziałów. Ograniczone do jednej placówki, a więc pozbawione należytej dywersyfikacji, były siłą rzeczy podatne na zawirowania. Kanada nie doświadczyła żadnej z podobnych panik i to pomimo nieustanowienia banku centralnego aż do roku 1934.
Murphy: Charles Plosser - nasz człowiek z Fedu?
Charles Plosser — przewodniczący Banku Rezerwy Federalnej w Filadelfii — jest w tym roku członkiem z prawem głosu Federalnego Komitetu Otwartego Rynku, a jego dotychczasowe wypowiedzi wskazują na zaskakująco austriackie podejście do polityki monetarnej. Plosser twierdzi, że gospodarka cierpi z powodu innych „realnych” problemów. Zbyt wielu pracowników (i inne zasoby) zostało przekierowanych do sektora nieruchomości i na Wall Street w latach boomu. Potrzeba zatem czasu, aby uporać się z problemami, dokonując „ponownej kalkulacji”, a polityka monetarna niewielu tu pomoże.
Rockwell: Czy czeka nas trzecia tura luzowania ilościowego?
Nie możemy wierzyć, że na decyzję o ewentualnym QE3 wpływ będą miały tylko dane dotyczące zatrudnienia. Bernanke jest chłopcem na posyłki dużych banków i Wall Street. Właśnie ta zależność, wspólnie z polityką, będzie oddziaływać na jego decyzję. Jednak, przede wszystkim, możemy być pewni, iż w okolicach lata pojawi się wiele złych wiadomości, którymi można będzie uzasadnić kolejną turę stymulowania.
Murphy: Inwestorzy nareszcie zaczęli obawiać się inflacji
Prawdą jest, że jeśli chodzi o siłę nabywczą dolara, to Bernanke może jeszcze odwrócić bieg wydarzeń, zanim będzie za późno. Jednak to z kolei wyrządziłoby potężne szkody w sektorze bankowym, gdyż Fed musiałby zmienić swoją politykę wspierania tonących w długach instytucji. Jeśli Bernanke będzie musiał wybrać pomiędzy udzieleniem pomocy bankierom a ocaleniem dolara, jestem pewien, że wybierze to pierwsze.
Murphy: Czy Fed może okazać się niewypłacalny?
Wielu ekonomistów w obliczu QE2 zaczyna się martwić, czy System Rezerwy Federalnej (SRF) może okazać się niewypłacalny. W tym artykule wyjaśnię podstawy tego niepokoju oraz udowodnię, że SRF wraz ze swoją prasą drukarską nie może zbankrutować, tak jak inne przedsiębiorstwa. Jednak, jeżeli SRF — patrząc z czysto księgowe punktu widzenia — zbankrutuje, więcej ludzi zacznie wtedy rozumieć, jak bardzo nihilistyczny jest nasz bank centralny ze swoim pieniądzem fiducjarnym. W tym sensie kolejne rundy luzowania ilościowego są w rzeczywistości ryzykowne dla SRF.
Sekar: Śmierć M3 - piąta rocznica
Pięć lat temu, w listopadzie 2005, Rezerwa Federalna ogłosiła, że nie będzie już więcej obliczać zagregowanej podaży pieniądza. Wydała lakoniczny, „zaszyfrowany”, 143–słowny komunikat zatytułowany „Discontinuance of M3”. Tym samym Fed przestał monitorować rynek repo. Gdyby Fed śledził ten rynek w latach 2007-2008, zauważyłby rozwijanie się kryzysu finansowego na rok przed stanem krytycznym.
Bagus: Czy dojdzie do trzeciego, czwartego i piątego ilościowego poluzowania?
Niedawno Ben Bernanke zasugerował, że druga runda ilościowego poluzowania (QE2) może pociągnąć za sobą QE3 itd. W wywiadzie z początku grudnia Bernanke usłyszał pytanie: „Czy przewiduje pan scenariusz, w którym wykorzysta się kwotę ponad 600 miliardów dolarów?”. Odpowiedź Bernankego była niepokojąca: „To z pewnością możliwe. Uzależnione jest to od efektywności programu, inflacji oraz sytuacji ekonomicznej”.
Murphy: Fed - Pięta achillesowa szkoły chicagowskiej
Szkoła chicagowska ma jedną poważną wadę — ignoruje teorię kapitału. Dlatego też nie potrafi dostrzec skutków działań banku centralnego na strukturę produkcji i wyjaśnić cyklicznych kryzysów. Nie można się zatem dziwić, że szkołą austriacką, która stworzyła spójną teorię cyklu, zaczynają się interesować konserwatywni republikanie.
French: Postaw na uśmiech!?
Jako że utrzymywanie przez dwa lata zerowych stóp procentowych, pakiet stymulacyjny o wartości 800 mld USD oraz dokapitalizowywanie każdego upadającego biznesu, który uznano za systemowo istotny, nie przywróciły gospodarki do życia, aktualnie zalecanym lekarstwem jest optymizm. Zarówno amerykańscy przedsiębiorcy, jak i konsumenci muszą zatem niezwłocznie skończyć ze spuszczaniem nosów na kwintę i znowu zacząć się uśmiechać.
Machaj: Pułapka bankowości centralnej
Kilka dni temu amerykański bank centralny ogłosił spodziewane od jakiegoś czasu interwencje, mające na celu skup amerykańskich obligacji państwowych. Kilka miesięcy wcześniej szef tego banku obiecywał, że nie będzie monetyzował długu państwowego, czyli kolokwialnie mówiąc, że nie zamierza drukować pieniędzy na pokrycie długu publicznego.
Shostak: Czy deflacja to źródło wszelkiego zła?
W powszechnej opinii deflacja to synonim gospodarczych trudności i bolesnych dostosowań. Trzeba się jednak zastanowić, czy spadek poziomu cen zawsze jest niekorzystny i co jest jego przyczyną.
Wywiad z profesorem Thomasem DiLorenzo o aktualnej sytuacji gospodarczej Stanów Zjednoczonych
To, co doprowadziło nas do obecnej sytuacji, to fakt, że po kryzysie wywołanym przez Fed, który jest odpowiedzialny za bańkę spekulacyjną na rynku nieruchomości, rząd zdecydował, iż jedyną drogą na wyjścia z recesji jest zastosowanie teorii Keynesa i wydanie większej ilości pieniędzy. Rząd niczego się nie nauczył przez te lata.
Rathnam: Grecka tragedia - w trakcie produkcji
Pakiet ratunkowy dla Grecji nie rozwiąże poważnych problemów, z jakimi boryka się grecka gospodarka. Odsunie jedynie w czasie niezbędne dostosowania i stworzy warunki dla wystąpienia jeszcze większej tragedii.
Rothbard: Tajemniczy Fed
Murray Rothbard analizuje, skąd bierze się powszechna estyma, jaką darzeni są szefowie Rezerwy Federalnej. Czy chodzi o charyzmę? A może o wiedzę?
Oberholster: Czy amerykański Fed jest naprawdę niezależny?
W USA powszechnie uważa się, że System Rezerwy Federalnej jest kontrolowany przez prywatne banki, które dzięki temu mają także wpływ na emisję dolara. Czy jednak oznacza to, że są one właścicielami Fed, który jest tym samym niezależny od władz federalnych? Otóż, jeśli przyjrzymy się strukturze Fed pod kątem standardów rachunkowości (GAAP), okazuje się on federalną Spółką Specjalnego Przeznaczenia. Niezależność Fed jest zatem niczym więcej, jak tylko pozorem.
Murphy: Fed jako wielki fałszerz
Zawsze wiedziałem, że FED i inne banki centralne przypominają fałszerzy, ale mimo wszystko sądziłem, że np. operacji otwartego rynku nie można zrównywać z działalnością oszustów. Ostatnio zdałem sobie sprawę, że byłem naiwny.
Murphy: Argumenty za nadchodzącą inflacją
Jedną z najbardziej niezręcznych sytuacji, w jakiej znaleźli się ekonomiści Szkoły Austriackiej, jest spór o to, czy powinniśmy spodziewać się deflacji czy inflacji cenowej. O ile za korzystną trzeba uznać sytuację, gdzie publicznie dyskutujemy zamiast zamiatać sprawę pod dywan i tworzyć fałszywe wyobrażenie naszej wszechwiedzy, to znaczna rozbieżność prognoz co do przyszłości dolara amerykańskiego jest niepokojąca.
Machaj: Zarobki Fed
Kilka dni temu świat obiegła sensacyjna wiadomość: amerykański bank centralny zarobił rekordową sumę pieniędzy w roku 2009. Niby mamy poważną recesję, a tu zaskakująca informacja o zyskach Rezerwy Federalnej. W końcu 46 miliardów dolarów wpłacanych przez Fed do budżetu powinno zrobić wrażenie?
Anderson: Przekleństwo dobrego rządu
Można by pomyśleć, że jako ktoś, kto zrobił karierę krytykując rząd i wyciągając na światło dzienne różne jego grabieże, jestem na tyle inteligentny i mądry by nie spodziewać się, że istnieje coś takiego jak tzw. „dobry rząd”. W rzeczy samej, z uwagi na fakt, że jestem całkiem dobrze zaznajomiony z całą debatą na temat rachunku ekonomicznego w socjalizmie i przydzieliłem moim studentom MBA mnóstwo prac na ten temat, już dawno powinno do mnie dotrzeć, że „dobry rząd” to w najlepszym wypadku oksymoron, a w najgorszym złudzenie.
- Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- Następna
