White: Konkurencyjna podaż pieniądza
Gdy wolna bankowość istniała, system clearingu międzybankowego błyskawicznie dyscyplinował indywidualny bank, który emitował więcej banknotów, niż ich klienci życzyli sobie posiadać. Innymi słowy, wymienialność powstrzymywała system jako całość. Bankierom-fałszerzom nie było łatwo wpuścić swoje banknoty do obiegu. Bankierzy, którzy z zaufanych stawali się podejrzani, zauważali, że ich banknoty są zwracane do wymiany. Banki zauważały więc, że odpowiedzialne i uczciwe zarządzanie to klucz do zbudowania klienteli. Stowarzyszenia domów clearingowych nadzorowały wypłacalność i płynność swoich członków. Runy na indywidualne banki nie były zaraźliwe. Pieniądze wycofane z podejrzanych banków były redeponowane w bankach w zdrowszej kondycji.
Hoppe, Hülsmann, Block: Przeciwko środkom fiducjarnym
Selgin i White nie zdają sobie sprawy, że porozumienie uwzględniające system rezerwy cząstkowej wprowadza nie mniejsze sprzeczności, niż te będące rezultatem handlu latającymi słoniami czy kwadratowymi kołami. W zasadzie sprzeczności takie przy bankowości rezerwy cząstkowej są zdecydowanie większe. Podczas gdy sprzeczności wynikające z umów odnośnie przykładowo latających słoni są jedynie przypadkowe i mają charakter empiryczny (jest możliwe do pojęcia, że gdzieś w innym świecie latające słonie mogą istnieć, zatem umożliwiając takie umowy), sprzeczności płynące z umów bankowości cząstkowej są nieuniknione.
Davidson: Krytyka teorii nierównowagi monetarnej i systemu rezerwy cząstkowej
Jest oczywiste, że zmiana w popycie na pieniądz nie powoduje żadnych załamań rynkowych. Emisja środków fiducjarnych w systemie „wolnej bankowości” nie łagodzi zaburzeń koordynacji rynkowej. Przeciwnie, rodzi ona problem, który, według zwolenników tego systemu, miałaby rozwiązywać.
Selgin, White: W obronie środków fiducjarnych: Nie jesteśmy dewo(lucjonistami), jesteśmy uczniami Misesa!
Środki fiducjarne nie są pustymi pieniędzmi. System monetarny ze standardem towarowym, konkurencyjną bankowością i swobodą używania środków fiducjarnych przez wyrażające zgodę strony jest zgodny ze sprawiedliwością, efektywnością oraz stabilnością gospodarczą. Taki system jest lepszy zarówno od systemu (obecnego), w którym prawo nakazuje użytkownikom pieniędzy oddać złoto i środki fiducjarne wymienialne na złoto na rzecz pustego pieniądza, jak i od systemu (jak ten proponowany przez zwolenników 100 proc. rezerw), w którym prawo zabrania użytkownikom pieniędzy trzymanie jakiegokolwiek rodzaju lub wszystkich rodzajów środków fiducjarnych.
White i Garrison: Czy deficyty mają znaczenie?
Niektórzy ekonomiści twierdzą, że nie dowiedziono, iż deficyty budżetowe skutkują wzrostem stopy procentowej. Powołując się na tzw. ekwiwalencję Ricardiańską argumentują, że możliwa jest zupełna neutralność deficytów względem poziomu oprocentowania. Czy ekwiwalencja Ricardo może jednak wystąpić w naszym świecie?
