Hoppe, Hülsmann, Block: Przeciwko środkom fiducjarnym
Selgin i White nie zdają sobie sprawy, że porozumienie uwzględniające system rezerwy cząstkowej wprowadza nie mniejsze sprzeczności, niż te będące rezultatem handlu latającymi słoniami czy kwadratowymi kołami. W zasadzie sprzeczności takie przy bankowości rezerwy cząstkowej są zdecydowanie większe. Podczas gdy sprzeczności wynikające z umów odnośnie przykładowo latających słoni są jedynie przypadkowe i mają charakter empiryczny (jest możliwe do pojęcia, że gdzieś w innym świecie latające słonie mogą istnieć, zatem umożliwiając takie umowy), sprzeczności płynące z umów bankowości cząstkowej są nieuniknione.
Salerno: Pojęcie koordynacji w makroekonomii austriackiej
Pochodzenie zaburzeń gospodarczych (...) musi być przypisane (…) wyłącznie czynnikom, które przeszkadzają systemowi wyceny pełnić swoje koordynacyjne zadanie.
Davidson: Krytyka teorii nierównowagi monetarnej i systemu rezerwy cząstkowej
Jest oczywiste, że zmiana w popycie na pieniądz nie powoduje żadnych załamań rynkowych. Emisja środków fiducjarnych w systemie „wolnej bankowości” nie łagodzi zaburzeń koordynacji rynkowej. Przeciwnie, rodzi ona problem, który, według zwolenników tego systemu, miałaby rozwiązywać.
Selgin, White: W obronie środków fiducjarnych: Nie jesteśmy dewo(lucjonistami), jesteśmy uczniami Misesa!
Środki fiducjarne nie są pustymi pieniędzmi. System monetarny ze standardem towarowym, konkurencyjną bankowością i swobodą używania środków fiducjarnych przez wyrażające zgodę strony jest zgodny ze sprawiedliwością, efektywnością oraz stabilnością gospodarczą. Taki system jest lepszy zarówno od systemu (obecnego), w którym prawo nakazuje użytkownikom pieniędzy oddać złoto i środki fiducjarne wymienialne na złoto na rzecz pustego pieniądza, jak i od systemu (jak ten proponowany przez zwolenników 100 proc. rezerw), w którym prawo zabrania użytkownikom pieniędzy trzymanie jakiegokolwiek rodzaju lub wszystkich rodzajów środków fiducjarnych.