Lacalle: Trzy przyczyny słabego ożywienia gospodarki w strefie euro
Te rzeczy niepokoją najbardziej.
Barron: Szwajcaria opuszcza strefę euro
W ciągu tych ostatnich trzech lat, w miarę jak rósł popyt na szwajcarskiego franka zgłaszany przez posiadaczy euro, bilans SBN gwałtownie powiększał się o nowe rezerwy w euro. Jednakże, jak już powszechnie wiadomo, ostatnim zaskakującym ruchem, SNB porzucił politykę powiązania z euro. Dziś frank w stosunku do euro notowany jest na poziomie parytetu — za jedno euro, należy zapłacić jednego franka. Oznacza to, że frank umocnił się o mniej więcej 20% w stosunku do wspólnej waluty.
Hollenbeck: Wartość euro nie jest przeszacowana
Kiedy jest mowa o walutach, ekonomiści powinni wyzbyć się takich słów jak przeszacowanie czy niedoszacowanie. Te określenia powinny też zostać wykreślone z międzynarodowych podręczników z zakresu finansów. Euro nie jest przeszacowane i nie można stosować błędnej logiki jako argument do jego zniesienia.
Curzon-Price: Kryzys w strefie euro
Zarówno pod względem ekonomicznym, jak i politycznym, projekt euro jest głęboko wadliwy. Zaciągnięto olbrzymie długi, które nigdy nie zostaną spłacone.
Bagus: Pokusa nadużycia w strefie euro
Koszty istnienia Eurosystemu są wysokie. Rozważając wszystkie wady tego projektu, należy stwierdzić, że nie jest on wart kontynuowania. Im szybciej się to skończy, tym lepiej. Istnieje alternatywa. Powrót do zdrowego pieniądza, jak standard waluty złotej. Zwiększyłby on odpowiedzialność, harmonię i tworzenie bogactwa w Europie.
Bagus: Dlaczego mamy kryzys w strefie euro?
Zamiast pozwolić rynkowi zareagować na ekspansję kredytową, rządy zwiększyły swoje długi i poświęciły wartość waluty, którą się posługujemy. Lekarstwem na zniekształcenia spowodowane przez ekspansję kredytu byłaby szybka likwidacja błędnych inwestycji, banków i rządów. Kiedy niewinni użytkownicy walut płaca za bailouty, trudno jest nie być zwolennikiem pozwolenia na bankructwa.
Bagus: Bailout w Eurosystemie - czyli jak kreatywnie nie spłacać swoich rachunków
TARGET2 służy jako bailout niekonkurencyjnych gospodarek ze zbyt wysokimi cenami. Dzięki temu mechanizmowi państwa nie muszą liberalizować rynku pracy ani zmniejszać wydatków publicznych, aby zwiększyć konkurencyjność cenową. Mogą wciąż beztrosko wydawać i utrzymywać swoją niekonkurencyjną wewnętrzną strukturę.
Shostak: Dlaczego Estonia ma się znacznie lepiej niż reszta strefy euro?
Przypadek estoński pokazuje, że polityka, która likwiduje działalność o charakterze bańki, kładzie podwaliny pod zdrowy wzrost gospodarczy. Jakakolwiek próba odejścia od bardziej restrykcyjnej polityki fiskalnej i pieniężnej znowu sprowadza błędne, nieproduktywne działania i prowadzi do zubożenia gospodarczego.
Hülsmann: Międzynarodowe systemy pieniądza papierowego, 1971-? cz. II
W świetle naszej ogólnej dyskusji na temat papierowych pieniędzy, odpowiedź jest oczywista. Wszystkie systemy pieniądza papierowego — narodowe czy międzynarodowe — funkcjonują w obecności zagrożenia pokusą nadużycia. Z tego powodu, w dłuższej perspektywie, globalny pieniądz papierowy nie może uniknąć losu krajowego pieniądza papierowego. Albo będzie musiał załamać się w hiperinflacji, albo zmusi rząd do zwiększania kontroli, a ostatecznie wprowadzenia całkowitej kontroli nad wszystkimi zasobami gospodarczymi. Oba warianty pociągają za sobą zakłócenia gospodarcze na skalę, którą trudno dziś nawet sobie wyobrazić. Nieuniknionym rezultatem byłaby śmierć setek milionów istot ludzkich.
Hülsmann: Międzynarodowe systemy pieniądza papierowego, 1971-? cz. I
Świat nie pozostał długo w stanie monetarnej fragmentacji po upadku systemu z Bretton Woods. Wydarzenia z poprzednich trzydziestu pięciu lat pokazują, że istnieje tendencja do spontanicznego wytwarzania międzynarodowych standardów pieniądza papierowego. Nie trudno dzisiaj dostrzec przyczyny takiego rozwoju sytuacji.
Huerta de Soto: Austriacka obrona euro
Tak jak za czasów obowiązywania standardu złota, tak również i dzisiaj wielu krytykuje i gardzi euro za to, co jest jego główną zaletą: chodzi o zdolność do dyscyplinowania rozrzutnych polityków i członków grup nacisku. Mówiąc wprost, euro nie stanowi idealnego standardu monetarnego. Nie zapominajmy jednak, że grzechy Rezerwy Federalnej i Banku Anglii były o wiele poważniejsze, a euro położyło kres monetarnemu nacjonalizmowi i w krajach unii monetarnej funkcjonuje jako „substytut” standardu złota, zachęcając do oszczędności i reform mających wzmocnić konkurencyjność oraz hamując zapędy politycznych demagogów i zwolenników państwa opiekuńczego.
Bagus: Czy nie ma ucieczki od euro?
Koszty i ryzyko związane z utrzymaniem strefy euro już teraz są ogromne i wciąż rosną. Wyjście ze strefy euro oznaczałoby dla danego kraju koniec bycia częścią inflacyjnego, samodestrukcyjnego systemu walutowego z rozrastającymi się państwami opiekuńczymi, upadającą konkurencyjnością, bailoutami, dotacjami, transferami, pokusą nadużycia, konfliktami międzynarodowymi, centralizacją i ogólnym zanikiem wolności.Na drodze ku temu stoi jednak szereg barier, zarówno rzeczywistych jak i pozornych.
Bagus: Jak swapy walutowe uratowały strefę euro
Reagując na kryzys finansowy, Fed podjął się zadania uratowania sektora finansowego oraz światowych rządów. Pomoc strefie euro przybrała obecnie postać swapów walutowych, dzięki którym EBC ma środki na ratowanie zadłużonych państw Starego Kontynentu. Przedstawiciele władz Fedu są zdania, że ich działania najlepiej chronią interesy amerykańskiego podatnika i stanowią rozsądne rozwiązanie problemu. Kwestie kosztów alternatywnych i ryzyka zostały w ich rozważaniach pominięte.
Bagus: Przyszłość euro
Obserwujemy obecnie spór o to, kto ma zapłacić za błędne inwestycje w strefie euro. Do tej pory koszty finansowania błędnych inwestycji rozwiązywano przez redystrybucję monetarną. Państwa peryferyjne i Francja chcą rozwiązać problem poprzez dodruk euro i stworzenie unii transferowej. Niemcy chcą zmusić inne państwa do obniżania wydatków i równoważenia budżetów. Od tego, kto w tym sporze zwycięży, będzie zależał los euro.
Ash: Sens pieniędzy
Wyobraźmy sobie, że pieniądze nie istnieją. Świat bez pieniędzy jest dosłownie nie do pomyślenia. Zwykle jednak nie rozważamy ― poza kilkoma czatami i stronami internetowymi ― w jaki sposób podstawy systemu pieniężnego zmieniły się w okresie jednego pokolenia.
Bagus: Oficjalny początek europejskiej unii transferowej
Przedstawiamy komentarz Philippa Bagusa do ostatnich decyzji podjętych w sprawie długu greckiego.
Bagus: Tragedia euro: UGW jako system autodestrukcyjny
Działanie Unii Gospodarczo-Walutowej można porównać do tragedii wspólnego pastwiska. Akceptowanie przez Europejski Bank Centralny obligacji rządowych jako zabezpieczenia pożyczek udzielanych bankom prowadzi do sytuacji, w której rządom opłaca się finansować swoje wydatki emisją papierów dłużnych. Kto ma większy deficyt budżetowy, ten zyskuje kosztem pozostałych.
Hülsmann: Euro: Rothbardiańska interpretacja najnowszej historii
Dzieło Murraya Rothbarda, Złoto, banki, ludzie – krótka historia pieniądza, kończy się analizą międzynarodowego systemu walutowego, jaki istniał w połowie lat siedemdziesiątych. W swoim artykule Joerg Guido Huelsmann wyjaśnia dalszy rozwój sytuacji w światowym systemie monetarnym, obejmującym każdego człowieka korzystającego z zadekretowanej państwowo waluty, jak PLN. Autor idzie jednak trochę dalej w swojej analizie, zająwszy się bliżej niż Rothbard teorią konkurujących pieniędzy fiducjarnych, zasadniczej dla zrozumienia minionych 25 lat.
Nataf: Przed i po Euro: strategie walki o solidny pieniądz w XXI wieku
Philippe Nataf pisze o historii pieniądza opartego o złocie, wyjaśnia korzyści płynące z przyjęcia standardu złota i uwolnienia bankowości. Tekst reprezentuje budzący kontrowersje nurt Free Banking Austriackiej Ekonomii, wewnątrz samej Szkoły Austriackiej będący przedmiotem ożywionych dyskusji i sporów. Dzięki temu artykuł powinien obudzić tym większe zainteresowanie Czytelników. Życzymy miłej i jednocześnie pouczającej lektury.