Benedyk: Jak rząd (niechcący) zahamował wydatki
Niestety, rządzący chyba w końcu połapali się w czym rzecz...
Bylund: Jak rządowe cięcia wydatków położyły kres depresji w Szwecji
Szwecja to bardzo interesujący kazus do badań. Istotnie mamy, o czym uświadamia nas wielokrotnie Krugman, wiele do nauki z przypadku szwedzkiego: począwszy od długotrwałej ery wzrostu gospodarczego dzięki wolnym rynkom, zakończywszy na powstaniu oraz upadku państwa opiekuńczego. Zaledwie ostatnio odbudowana finansowa siła kraju oraz jego zdolność opierania się globalnej recesji są wynikiem nie silnego państwa opiekuńczego, jak uważa Krugman, lecz długookresowego ograniczania rozbudowanej opieki, którą keynesiści tak często gloryfikują.
Zweig: Dalsze śrubowanie podatków czy oszczędność w wydatkach?
Zainteresowanie ludności koncentruje się oczywiście na kwestii, czy należy w dalszym ciągu śrubować podatki i równocześnie powiększać wydatki, czy też przeciwnie, ograniczyć się do dochodów bieżących, a do wydatków zastosować zasadę bezwzględnej oszczędności.
Masse: Czy programy oszczędnościowe są odpowiedzialne za kryzys w Europie?
Tego, co potrzebuje Europa, to mniejsze rządy — nie tylko w kontekście wydatków publicznych, ale również rozumiane jako deregulacja rynku pracy i inne reformy strukturalne wspierające przedsiębiorczość, inwestycje prywatne oraz tworzenie miejsc pracy. Zrównoważony wzrost w Europie nastąpi tylko wtedy, gdy rządy, a nie obywatele czy przedsiębiorstwa, poniosą wyrzeczenia z tytułu programów oszczędnościowych.
Murphy: Co badania ekonomiczne mówią o programach oszczędnościowych i wyższych podatkach
Teoretyczna podstawa ekonomii podażowej jest prosta: ludzie reagują na bodźce. Poprzez pozwolenie przedsiębiorcom, inwestorom i pracownikom na zatrzymanie mniejszej części ich zarobków, podwyżki marginalnych stawek podatkowych zniechęcają do otwierania nowych firm oraz inwestycji i zmniejszają podaż pracy.
Rallo: Cięcia w pierwszym roku rządów Mariano Rajoya
To właśnie przypadek Hiszpanii: znajdujemy się w rękach nieodpowiedzialnego rządu, unikającego koniecznych cięć w celu uratowania swoich stołków i niezważającego na opinie obywateli zmęczonych politycznymi posunięciami nieprzynoszącymi oczekiwanych efektów. Czekają na cud, który pozwoli im powrócić do szczęśliwych czasów sprzed kryzysu. Jednak obecnie wiele wskazuje na to, że może wydarzyć się najczarniejszy scenariusz.
Murphy: Fiskalne eufemizmy
Jednym ze sposobów, w jaki politycy radzą sobie z podejrzeniami o systematyczną kradzież, jest opisywanie swojej działalności przy pomocy eufemizmów. Ostatnio dwaj rzekomo wolnorynkowi ekonomiści zaproponowali podwyżkę podatków, nazywając ją cięciem wydatków.
