Lewiński: Deflacja a polityka
Pieniądz, choć jest dobrem szczególnym, co do zasady tak samo kierowany jest prawami popytu i podaży, zależnymi wyłącznie od osobniczych preferencji i struktury dystrybucji dóbr. „Problem deflacji” pojawia się dopiero wtedy, gdy politycy otrzymują do rąk instrumenty umożliwiające im sterowanie tymi parametrami. Powstaje wtedy kwestia, jak „właściwie” zorganizować ten rynek, aby „wszystkim” według jakichś kryteriów było lepiej.
Hollenbeck: Europa i deflacyjna paranoja
"Prawdziwym celem wzbudzania lęku przed deflacją jest umożliwienie rządowi ciągłych kradzieży przez obniżanie wartości pieniądza. Każdy wydrukowany dolar stanowi podatek rządowy od środków pieniężnych".
Czy Polska powinna przystąpić do strefy euro?
Narodowy Bank Polski wcale nie musi okazać się dla polskich obywateli instytucją bardziej godną zaufania niż Europejski Bank Centralny. Monopol złotego i NBP ma bardzo podobne szkodliwe konsekwencje dla gospodarki co monopol euro i EBC. Wszystkie korzyści z integracji walutowej da się osiągnąć bez angażowania się w polityczne, zbiurokratyzowane twory o ponadnarodowym zasięgu. Wymagałoby to jednak gruntownej przebudowy obecnego systemu bankowego w stronę radykalnej poprawy ochrony praw własności prywatnej i poszanowania wolności gospodarczej.
White: Konkurencyjna podaż pieniądza
Gdy wolna bankowość istniała, system clearingu międzybankowego błyskawicznie dyscyplinował indywidualny bank, który emitował więcej banknotów, niż ich klienci życzyli sobie posiadać. Innymi słowy, wymienialność powstrzymywała system jako całość. Bankierom-fałszerzom nie było łatwo wpuścić swoje banknoty do obiegu. Bankierzy, którzy z zaufanych stawali się podejrzani, zauważali, że ich banknoty są zwracane do wymiany. Banki zauważały więc, że odpowiedzialne i uczciwe zarządzanie to klucz do zbudowania klienteli. Stowarzyszenia domów clearingowych nadzorowały wypłacalność i płynność swoich członków. Runy na indywidualne banki nie były zaraźliwe. Pieniądze wycofane z podejrzanych banków były redeponowane w bankach w zdrowszej kondycji.
Tucker: Bitcoin dla początkujących
Możliwe, że Bitcoin upadnie. Może to tylko pierwsza generacja. Może tysiące ludzi zostanie ogołoconych już przy pierwszej okazji. Ale czy nadchodzi cyfryzacja pieniędzy? Oczywiście. Czy znajdą się jacyś sceptycy? Oczywiście. Jednak w tym przypadku nie mają władzy. Rynek będzie robił to, co robi, budując przyszłość, czy się z tym zgadzamy lub rozumiemy to w pełni, czy nie. Przyszłość się nie zatrzyma.
Korda: Bitcoin - pieniądz przyszłości czy staromodna bańka?
Nie ma wątpliwości, że bitcoin jest spontaniczną odpowiedzią na niestabilność walutową, którą widzimy dookoła. Z jednej strony ludzie martwią się o sławetną, sztucznie utrzymywaną walutę znaną jako euro, z drugiej jednak strony o wielkość strat, które światowej rezerwie walutowej chce zadać Bernanke. Nie rozkochujmy się jednak w innowacyjnym bezpaństwowym rozwiązaniu, gdyż zapomnimy o austriackiej ekonomii i przyczepimy wagon libertarianizmu do czegoś, co zdąża ku katastrofie.
Rothbard: O pieniądzu
Pieniądz ma decydujący wpływ na każdą gospodarkę i, co za tym idzie, na każde społeczeństwo. Życie społeczne opiera się na systemie dobrowolnych wymian, który jest nazywany gospodarką wolnorynkową. Na każdym etapie tej wymiany wszyscy jej uczestnicy odnoszą olbrzymie korzyści, ponieważ gdyby każdy z nich miał być samowystarczalny, to albo by nie przetrwał, albo by musiał się zadowolić żałośnie niskim standardem życia...
Shostak: Mit Bitcoina
Niektórzy eksperci twierdzą, że Bitcoin wyprze obecny pusty pieniądz i zapoczątkuje nową erę wolnej bankowości, która ostatecznie położy kres zagrożeniu inflacją. Niestety są to pobożne życzenia. Pieniądz elektroniczny nie zastąpi pustego pieniądza papierowego. Przekonanie, że może go zastąpić, bierze się z niezrozumienia charakteru i funkcji pieniądza i tego, jak pojawia się na rynku.
Eucken: Znaczenie polityki monetarnej na przykładzie Niemiec w okresie 1914–1948
Historia niemieckiej waluty w ostatnich 50 latach była przepełniona dramaturgią. Okres waluty złotej zakończył się w 1914 r., potem mieliśmy dwie wielkie inflacje w okresach 1914–1923 i 1936–1949. Zakończyły je dwie duże reformy walutowe. Również znaczna deflacja w pomiędzy 1929 i 1933 r. spowodowała istotne problemy, choć innego rodzaju.
Hülsmann: Czy rezerwa cząstkowa rzeczywiście zdała egzamin rynkowy?
Teoria wolnej bankowości doświadczyła w ostatnich latach ogromnego odrodzenia. Autorzy wielu artykułów, książek i rozpraw doktorskich zaczęli rozważać możliwość funkcjonowania czysto prywatnego i konkurencyjnego systemu bankowego. Nieporozumienia wśród współczesnych autorów dotyczą głównie ekonomicznej oraz prawnej istoty bankowej rezerwy cząstkowej. Ostatnimi czasy dwa twierdzenia odgrywały szczególnie ważną rolę w debacie na ten temat. Obrońcy bankowej rezerwy cząstkowej podkreślają, że jest to zgodna z prawem działalność rynkowa, ponieważ nikt nie jest zmuszany do akceptowania substytutów pieniądza będących owocem działania takiej rezerwy. Takie stanowisko ma jednak swoich licznych oponentów, którzy przeciwko rezerwie cząstkowej wytaczają szereg równie mocnych argumentów.
Selgin, White: W obronie środków fiducjarnych: Nie jesteśmy dewo(lucjonistami), jesteśmy uczniami Misesa!
Środki fiducjarne nie są pustymi pieniędzmi. System monetarny ze standardem towarowym, konkurencyjną bankowością i swobodą używania środków fiducjarnych przez wyrażające zgodę strony jest zgodny ze sprawiedliwością, efektywnością oraz stabilnością gospodarczą. Taki system jest lepszy zarówno od systemu (obecnego), w którym prawo nakazuje użytkownikom pieniędzy oddać złoto i środki fiducjarne wymienialne na złoto na rzecz pustego pieniądza, jak i od systemu (jak ten proponowany przez zwolenników 100 proc. rezerw), w którym prawo zabrania użytkownikom pieniędzy trzymanie jakiegokolwiek rodzaju lub wszystkich rodzajów środków fiducjarnych.
Herbener: Zostawcie produkcję pieniądza rynkowi!
Obecnie nikt nie potrafi przewidzieć, jak będzie działał system pieniądza towarowego oraz certyfikatów pieniężnych, jeżeli pozwoli się prywatnym przedsiębiorcom na ich produkcję. Podobnie sprawa miała się w 1900 r. — nikt nie był w stanie powiedzieć, jak będzie wygląda produkcja samochodów w XXI wieku. Wiemy na pewno jedynie to, że będzie to produkcja pieniądza regulowana przez rachunek zysków i strat, która będzie zaspokajać potrzeby społeczeństwa. Inflacja monetarna oraz ekspansja kredytowa, możliwe w systemie elastycznej waluty, które wciąż nękają naszą gospodarkę, odejdą w zapomnienie.
Salerno: Pozwólmy odejść niesolidnemu pieniądzowi
Oświadczenie Josepha T. Salerno przedstawione Podkomisji Wewnętrznej Polityki Pieniężnej i Technologii należącej do Komisji Usług Finansowych Kongresu USA.
Ludwig von Mises: ekonomista, filozof, wizjoner
W 131. rocznicę urodzin Ludwiga von Misesa publikujemy wybór cytatów z tekstów Misesa zamieszczonych w czasopiśmie „The Freeman”. Znajdziemy tu podstawowe myśli Misesa o procesie rynkowym, prakseologii, zjawisku zysków i start, pieniądzu.
Wenzel: Bank Rezerwy Federalnej Stanów Zjednoczonych w Nowym Jorku - Opuśćmy budynek!
Na zaproszenie Banku Rezerwy Federalnej w Nowym Jorku Robert Wenzel wygłosił wykład w Liberty Room na terenie banku 25 kwietnia 2012 r. Ekonomista skomentował działania Fed z punktu widzenia austriackiej szkoły ekonomii. Poniższy tekst to notatki przygotowane do wykładu.
Hülsmann: Międzynarodowe systemy pieniądza papierowego, 1971-? cz. II
W świetle naszej ogólnej dyskusji na temat papierowych pieniędzy, odpowiedź jest oczywista. Wszystkie systemy pieniądza papierowego — narodowe czy międzynarodowe — funkcjonują w obecności zagrożenia pokusą nadużycia. Z tego powodu, w dłuższej perspektywie, globalny pieniądz papierowy nie może uniknąć losu krajowego pieniądza papierowego. Albo będzie musiał załamać się w hiperinflacji, albo zmusi rząd do zwiększania kontroli, a ostatecznie wprowadzenia całkowitej kontroli nad wszystkimi zasobami gospodarczymi. Oba warianty pociągają za sobą zakłócenia gospodarcze na skalę, którą trudno dziś nawet sobie wyobrazić. Nieuniknionym rezultatem byłaby śmierć setek milionów istot ludzkich.
Hülsmann: Międzynarodowe systemy pieniądza papierowego, 1971-? cz. I
Świat nie pozostał długo w stanie monetarnej fragmentacji po upadku systemu z Bretton Woods. Wydarzenia z poprzednich trzydziestu pięciu lat pokazują, że istnieje tendencja do spontanicznego wytwarzania międzynarodowych standardów pieniądza papierowego. Nie trudno dzisiaj dostrzec przyczyny takiego rozwoju sytuacji.
Rudowski: Jak wprowadzić standard złota
Hazlitt wskazał właściwy kierunek, postulując, by pozwolić na stopniowe zastąpienie starych walut przez złoto na drodze dobrowolnych decyzji uczestników rynku. Z tym podejściem wiąże się jednak pewien problem. Istnieje ryzyko, że ludzie nie porzucą walut, którymi posługują się przez całe życie. Dlatego, jeśli chcemy wprowadzić standard złota relatywnie szybko, pozwolenie ludziom na posługiwanie się żółtym metalem jako pieniądzem może nie wystarczyć. Trzeba ich do tego zachęcić. W tym artykule zaprezentowany zostanie zarys reformy pieniężnej zawierającej tego rodzaju zachęty.
Hülsmann: Systemy bankowości międzynarodowej, 1871-1971, cz. I
Klasyczny standard złota nie był wynikiem wolnego wyboru wolnych obywateli, ale efektem woli rządów. Przyniósł światu wspólny standard monetarny ― złoto ― ale ten standard wziął się z przymusowej eliminacji wszystkich alternatywnych pieniędzy. Nie przyniósł on ostatecznie efektywnego systemu monetarnego obywatelom świata, dostarczył raczej rządom upragnionego pretekstu do przejęcia kontroli nad systemami monetarnymi w swoich krajach. Klasyczny standard złota nie był więc żadnym bastionem wolności. Był to kluczowy przełom w kierunku społecznej plagi naszych czasów ― wszechwładzy rządu
Salerno: Pieniądze a wolność
Standard złota jest historycznym ucieleśnieniem wolności monetarnej. Historycy często obwiniają ten system za wybuch wielkiego kryzysu i powolne z niego wychodzenie. Nie potrafią oni jednak dostrzec fundamentalnych różnic pomiędzy klasycznym standardem złota z końca XIX wieku a jego rozwodnioną wersją, jaką mieliśmy w latach 20. XX wieku.
Bylund: Pochodzenie rynków i pieniądza
Według Misesa i Mengera rozwój rynków i pieniądza to efekt działań ludzi, którzy zrozumieli korzyści płynące ze współpracy i specjalizacji. Dla Smitha i Hayeka pojawienie się podziału pracy i powszechnego środka wymiany to raczej efekt historycznego przypadku. Rację mają Menger i Mises — rynki i pieniądz powstały na bazie socjalistycznej wspólnoty plemiennej jako wyższa cywilizacyjnie forma gospodarowania, która powstała, bo ludzie zrozumieli korzyści płynące z prywatnej własności i podziału pracy.
- Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- Następna
