Hülsmann: Makroekonomia według Rogera Garrisona
Książka Garrisona zawiera wiele wnikliwych omówień poruszających problematykę polityki fiskalnej.
Solis-Mullen: Prawda o bańce tulipanowej
Krótko mówiąc, holenderska bańka tulipanowa lub tulipomania nie miała nic wspólnego ze współczesnymi bańkami
Shostak: Jak banki centralne i zamknięcia gospodarki pogarszają sytuację
Zasób realnych oszczędności prawdopodobnie dalej będzie niszczony
Vaz: Brazylijski problem taniego pieniądza
Aby pojąć, co dzieje się w Brazylii, oraz dlaczego ekonomiści od dawna przewidywali obecną katastrofę, kluczowe jest zrozumienie austriackiej teorii cyklu koniunkturalnego, jako że rzuca ona jasne światło na ingerencje państwa w system monetarny i ekspansję kredytową — dwa narzędzia używane przez rząd brazylijski jako czynniki wzrostu gospodarczego — a których zastosowanie doprowadziło do kryzysu.
Austriacki makroekonomista – wywiad z Rogerem Garrisonem, część II
Istnieje ogrom literatury na temat Keynesa i ekonomii klasycznej, ale coś przedstawianego jako model klasyczny to wynalazek przemysłu podręcznikowego. Ten model, którego nie przedstawił żaden faktycznie żyjący klasyczny ekonomista, zakłada m.in. homogeniczność kapitału i stałe nakłady kapitałowe. Zakłada też bardzo statyczne przedstawienie ilościowej teorii pieniądza. Ignoruje istnienie stadiów produkcji. Dzięki stworzeniu takiego chochoła Keynesowska teoria może wyglądać na bardziej zniuansowaną i oświeconą.
Austriacki makroekonomista - wywiad z Rogerem Garrisonem, część I
Podczas studiów magisterskich bombardowano mnie interpretacją Keynesa zawartą w krzywych ISLM. Dobrze pamiętam dyskusję z moim bratem, w której wytłumaczyłem mu, jak keynesiści zbudowali swój rozszerzony model, który zdominował podręczniki. Wszyscy studenci uczyli się tego modelu, więc chcieli, żeby był on prawdziwy. To mnie niepokoiło. Mój brat — grafik — zapytał się mnie, czy austriacy mają jakiś alternatywny model i musiałem odpowiedzieć, że nie.
Becker: Cykl koniunkturalny w Afryce
Afryka może stać się prawdziwie gospodarczo zróżnicowanym i silnym kontynentem tylko poprzez zwiększenie realnych oszczędności wynikających z dobrowolnego obniżenia społecznej stopy preferencji czasowej. To jedyny sposób na rozwój dla afrykańskiej gospodarki. Dopóki rządy nie zaczną stwarzać lepszych warunków do oszczędzania, zyski inwestycyjne będą nietrwałe i narażone na humory zachodnich operatorów maszyn drukarskich. Nie jest to niestety kierunek, w którym podąża Afryka. Czarny Ląd obrał kurs na kolejny poważny cykl koniunkturalny.
McKinney: Pusty pieniądz i cykle koniunkturalne na rynkach wschodzących
Problemy krajów rynków wschodzących pokazują, że austriacka teoria cyklu koniunkturalnego ma również swoje międzynarodowe implikacje, szczególnie w świecie postępującej integracji handlowej oraz waluty, którą inne kraje używają w handlu i którą ich banki posiadają w charakterze rezerw (jak dolar amerykański i euro).
Rothbard: Keynesistowska krytyka austriackiej teorii cyklu koniunkturalnego
Według keynesistów zadaniem rządu w czasie depresji jest odpowiednie stymulowanie inwestycji i zniechęcanie do oszczędzania, co ma skutkować wzrostem całkowitych wydatków. Oszczędności i inwestycje są ze sobą jednak ściśle powiązane. Nie można jednocześnie zwiększyć tych pierwszych i zmniejszyć drugich.
Cochran: Przekleństwo kredytu fiducjarnego
Krugman i DeLong połączyli ostatnio siły i przypuścili atak na swoich blogach na austriacką szkołę ekonomii, a w szczególności Ludwiga von Misesa. Takie działania ze strony keynesistów przypominają bardzo negatywną recenzję, jaką sam Keynes napisał o niemieckim oryginale "Teorii pieniądza i kredytu". Tymczasem dokładny przegląd poglądów Misesa (i Hayeka) oraz jego teorii, a także towarzyszące im wnioski na gruncie ostatnich wydarzeń gospodarczych, opracowane przez takich uczonych jak Garrison, Salerno, White, Ravier, Higgs, Boettke czy Lewin przekonałyby wielu rozsądnych ludzi, że cała filozofia Misesa była wręcz bezbłędna.
Rothbard: Problemy związane z austriacką teorią cyklu gospodarczego
Nieregularne fluktuacje w odpowiedzi na zmiany w gustach konsumentów, podaży zasobów itd. z pewnością będą występować na wolnym rynku. W ich konsekwencji może czasem dojść do kumulowania się strat ponoszonych przez przedsiębiorców. Jednak regularne i systematyczne zniekształcenia, które niezmiennie prowadzą do nagromadzenia się błędów i depresji – zjawiska charakterystycznego dla „cyklu koniunkturalnego” – to wyłącznie następstwo ingerencji systemu bankowego w rynek
Haberler: Pieniądz i cykl koniunkturalny
Gottfried Haberler był jednym z pionierów badań nad austriacką teorią cyklu koniunkturalnego. Przedstawiamy jego klasyczny tekst z 1932 roku, w którym Haberler wyjaśnia różnice pomiędzy teoriami ówczesnych monetarystów a tezami austriaków, zwracając uwagę na zmiany w strukturze produkcji wywołane przez ekspansję kredytową, których można nie zauważyć, koncentrując się nad badaniem zmian ogólnego poziomu cen.
Huerta de Soto: Kilka dodatkowych refleksji na temat kryzysu gospodarczego i teorii cyklu koniunkturalnego
Trzy lata, które upłynęły od wybuchu światowego kryzysu finansowego i późniejszej gospodarczej recesji, zapewniły ekonomistom szkoły austriackiej doskonałą okazję do popularyzacji swojej teorii cyklu koniunkturalnego oraz dynamicznej analizy procesów społecznych. W ciągu przeróżnych spotkań, w jakich miałem okazję uczestniczyć w ostatnich latach, regularnie powraca kilka pytań dotyczących cykli koniunkturalnych. Zdaje się zatem, że potrzebny jest ich krótki przegląd.
Haskell: Cykl koniunkturalny w starożytnym Rzymie
Pax Romana za czasów Oktawiana Augusta dobrze zapisało się na kartach historii. Niestety historyk gospodarczy nie zawsze dysponuje danymi statystycznymi, które mogłyby potwierdzać pochlebstwa rzadko kiedy zainteresowanych ekonomią pisarzy. O swoją sławę zadbał jednak sam cesarz zapisując swoje wydatki. Dzięki inskrypcjom z dawnej Ancyry wiadomo, że Oktawian był nie tylko inicjatorem wielkich robót publicznych, ale i dość konsekwentnie prowadził politykę taniego kredytu oraz rozdawnictwa publicznego. Za sztuczny boom płacili już mniej popularni następcy: Tyberiusz, Nerwa czy Trajan, których polityka żywo przypomina amerykański New Deal.
Murphy: Czy teoria austriaków jest w stanie wyjaśnić bezrobocie w sektorze budowlanym?
Scott Sumner i Brad DeLong twierdzą, że przeciwnicy teorii o wpływie zagregowanego popytu na aktywność gospodarczą i poziom bezrobocia nie potrafią wyjaśnić, dlaczego w zasadzie mamy do czynienia z bezrobociem. Chociaż zwolennicy szkoły austriackiej nie są w tym sporze wymienieni z imienia, to oczywiste jest, że zakwestionowana została prawdziwość teorii Misesa-Hayeka na temat cyklów koniunkturalnych. Dokładne przyjrzenie się danym statystycznym pokazuje, że to austriacy mają rację.
Murphy: Polemiki z Krugmanem na temat austriackiej teorii cyklu koniunkturalnego ciąg dalszy
Wielu czytelników zapewne już wie, że w zeszłym tygodniu Paul Krugman odniósł się do jednego z moich artykułów wyjaśniających wagę teorii kapitału w debacie na temat cyklów koniunkturalnych. Chociaż łaskawie określił mój tekst jako: „jedno z najlepszych wyjaśnień poglądów austriaków, jakie do tej pory widziałem”, to naturalnie zaraz wyśmiał takie podejście, określając je jako „wielki skok w tył” oraz pominięcie 75-letniego postępu w naukowej ekonomii, jaki dokonał się dzięki pracom Johna Meynarda Keynesa.
Murphy: Testowanie austriackiej teorii cyklu koniunkturalnego
Paul Krugman po raz kolejny próbował ośmieszyć "teorię kaca". Tym razem użył danych o zatrudnieniu w różnych sektorach. Jeśli przyjrzymy się tym danym nieco dokładniej, to okaże się, że austriacka teoria potrafi wyjaśnić je znacznie lepiej niż keynesiści.
Murphy: Czy standard złota zapobiega cyklom koniunkturalnym?
Czy opisywany przez Misesa i Hayeka cykl mógłby wystąpić na kompletnie wolnym rynku, na którym środkiem płatniczym jest złoto, zaś system bankowy stosuje się do wymogu stuprocentowej rezerwy? W tym eseju postaram się ukazać, że nawet uczeń Rothbarda mógłby przystać zarówno na pozytywną, jak i negatywną odpowiedź.
Kaza: Szkoła austriacka w badaniach cykli koniunkturalnych Narodowego Biura Badań Ekonomicznych
Komitet Datowania Faz Cyklu NBER-u uważany jest przez ekonomistów za nieoficjalnego arbitra w temacie cyklicznych punktów zwrotnych w Stanach Zjednoczonych. Niektóre badania kwestionują metodologię i stosowanie punktów zwrotnych przez NBER, jednak wielu ekonomistów uznaje opracowaną przez Komitet chronologię cykli koniunkturalnych, której początki sięgają 1854 r.
Rothbard: Dlaczego istnieją cykle koniunkturalne?
Teoria Misesa, tak jak kiedyś teoria klasyków, została odrzucona przez badaczy głównie z jednego powodu: Mises przyczynę cykli upatruje w interwencjach w wolny rynek, podczas gdy wszyscy inni badacze uważają, że cykl jest nieodwołalnie związany z systemem kapitalistycznym.
Kahler: Czy innowacje wywołują cykle koniunkturalne?
Schumpeter ma rację twierdząc, że jedną z głównych charakterystyk przedsiębiorczości i kapitalizmu jest zdolność innowacyjnego myślenia. Jednak nie jest to coś, co uruchamia cykl koniunkturalny. Cykliczne kryzysy pojawiają się jedynie wtedy, gdy nowe innowacje są finansowane ekspansją fiducjarnych pieniędzy, a nie dobrowolnymi oszczędnościami.
