Hoppe: Dlaczego państwo żąda kontroli nad pieniądzem
Wyobraź sobie, że stoisz na czele państwa, instytucji posiadającej terytorialny monopol na podejmowanie ostatecznych decyzji w przypadku każdego konfliktu, wliczając w to konflikty z udziałem samego państwa i jego pracowników. Sądzę, że możemy przewidzieć, jaka będzie twoja postawa i działanie dotyczące pieniędzy i bankowości.
Woods: Życie z Fedem: cud, miód i orzeszki?
Paniki, które występowały w Stanach Zjednoczonych w okresie po wojnie secesyjnej, były w dużej mierze rezultatem regulacji poszczególnych stanów, które zabraniały bankom otwierania oddziałów. Ograniczone do jednej placówki, a więc pozbawione należytej dywersyfikacji, były siłą rzeczy podatne na zawirowania. Kanada nie doświadczyła żadnej z podobnych panik i to pomimo nieustanowienia banku centralnego aż do roku 1934.
Wiśniewski: Monetarna wojna państwa z rynkiem
Reakcje rządów na zawirowania na rynkach finansowych wpisują się znakomicie w opisany przez von Misesa proces, w ramach którego podmioty polityczne najpierw powodują problemy gospodarcze poprzez swoje przemocowe ingerencje w swobodne działanie rynku, potem zaś — celem „rozwiązania” tych problemów — jeszcze bardziej owe ingerencje intensyfikują, czego skutkiem jest jeszcze większa intensyfikacja wynikających z nich kłopotów.
Murphy: Charles Plosser - nasz człowiek z Fedu?
Charles Plosser — przewodniczący Banku Rezerwy Federalnej w Filadelfii — jest w tym roku członkiem z prawem głosu Federalnego Komitetu Otwartego Rynku, a jego dotychczasowe wypowiedzi wskazują na zaskakująco austriackie podejście do polityki monetarnej. Plosser twierdzi, że gospodarka cierpi z powodu innych „realnych” problemów. Zbyt wielu pracowników (i inne zasoby) zostało przekierowanych do sektora nieruchomości i na Wall Street w latach boomu. Potrzeba zatem czasu, aby uporać się z problemami, dokonując „ponownej kalkulacji”, a polityka monetarna niewielu tu pomoże.
Hayek: Ku wolnorynkowemu systemowi walutowemu
Myślę, że jeśli kapitalistom pozwolono by zaopatrywać się samemu w pieniądz, którego potrzebują, porządek konkurencyjny już dawno przezwyciężyłby główne wahania aktywności gospodarczej i przedłużających się okresów depresji. W chwili obecnej zostaliśmy oczywiście doprowadzeni przez oficjalną politykę walutową do sytuacji, w której rozdysponowanie zasobów jest tak niewłaściwe, że nie macie co liczyć na szybką ucieczkę od obecnych problemów, nawet jeśli wprowadzilibyśmy nowy system walutowy.
Murphy: Czy Fed może okazać się niewypłacalny?
Wielu ekonomistów w obliczu QE2 zaczyna się martwić, czy System Rezerwy Federalnej (SRF) może okazać się niewypłacalny. W tym artykule wyjaśnię podstawy tego niepokoju oraz udowodnię, że SRF wraz ze swoją prasą drukarską nie może zbankrutować, tak jak inne przedsiębiorstwa. Jednak, jeżeli SRF — patrząc z czysto księgowe punktu widzenia — zbankrutuje, więcej ludzi zacznie wtedy rozumieć, jak bardzo nihilistyczny jest nasz bank centralny ze swoim pieniądzem fiducjarnym. W tym sensie kolejne rundy luzowania ilościowego są w rzeczywistości ryzykowne dla SRF.
Murphy: Fed - Pięta achillesowa szkoły chicagowskiej
Szkoła chicagowska ma jedną poważną wadę — ignoruje teorię kapitału. Dlatego też nie potrafi dostrzec skutków działań banku centralnego na strukturę produkcji i wyjaśnić cyklicznych kryzysów. Nie można się zatem dziwić, że szkołą austriacką, która stworzyła spójną teorię cyklu, zaczynają się interesować konserwatywni republikanie.
Oberholster: Czy amerykański Fed jest naprawdę niezależny?
W USA powszechnie uważa się, że System Rezerwy Federalnej jest kontrolowany przez prywatne banki, które dzięki temu mają także wpływ na emisję dolara. Czy jednak oznacza to, że są one właścicielami Fed, który jest tym samym niezależny od władz federalnych? Otóż, jeśli przyjrzymy się strukturze Fed pod kątem standardów rachunkowości (GAAP), okazuje się on federalną Spółką Specjalnego Przeznaczenia. Niezależność Fed jest zatem niczym więcej, jak tylko pozorem.
Machaj: Ahistoryczność teorii
Ostatnio zacząłem się zastanawiać nad ahistorycznością niektórych tez w teorii ekonomii i filozofii polityki. Szczególnie uderzyły mnie dwa przypadki. Pierwszy z nich dotyczy polityki pieniężnej.
Machaj: Lekka sprzeczność
Jak już kiedyś wspominaliśmy kryzys jest rezultatem kombinacji wielu rozmaitych czynników, a specjaliści od niego, dzielą się na dwie zasadnicze grupy.
Huerta de Soto: Założenia Międzynarodowej Reformy Systemu Monetarnego
W rozdziale dziewiątym mojej książki Money, Bank Credit, and Economic Cycles (Pieniądz, kredyt bankowy i cykle koniunkturalne), przedstawiam zasady funkcjonowania świata finansów, które byłyby zgodne z regułami wolnego rynku, a zarazem pozwoliłyby wyeliminować cykliczne kryzysy i recesje.
Machaj: Era Greenspanów
Na polskim rynku ukazało się w końcu tłumaczenie książki niejakiego Alana Greenspana pod tytułem „Era zawirowań”. Greenspan jest dosyć interesującym przypadkiem, bowiem doskonale ucieleśnia wszystko to, co wiąże się z charyzmą szefa amerykańskiego banku centralnego. Przede wszystkim jednak, jest doskonałym przykładem karierowicza, perfekcyjnym uosobieniem sprzedającego swoje poglądy w zamian za intratne stanowisko i władzę. Na początku swojej ekonomicznej kariery był przeciwnikiem istnienia banków centralnych. Podkreślał, że są źródłem inflacji i przyczyniają się do zwiększania interwencji państwa w gospodarkę, a w konsekwencji powodują nieuniknione kryzysy. Jego teoretyczne rozważania nie przeszkadzały mu jednak, gdy radośnie przyjął stanowisko szefa amerykańskiej rezerwy federalnej, czyli banku centralnego.
Kwaśnicki: Polemika z prof. Andrzejem Wojtyną
Z ogromną przyjemności przedstawiamy Państwu artykuł prof. Witolda Kwaśnickiego, który polemizuje z tezami przedstawionymi przez prof. Andrzeja Wojtynę w artykule Jak powinno się wypowiadać o przyszłych stopach procentowych? opublikowanym w „Rzeczpospolitej”.
Shostak: Profesor Stiglitz a Lord Keynes
Keynesizm Stiglitza nie jest tylko kwestią przyzwyczajenia, tak jak to z wieloma ekonomistami bywa, lecz oznacza ścisłą doktrynalną przynależność. W swym ostatnim artykule, „MFW powinno nauczyć się ekonomii keynesowskiej” w Straits Times, Stiglitz posunął się nawet do wskrzeszenia frazesu ery New Dealu, że gospodarki rynkowe winić należy za cykle koniunkturalne.
Hülsmann: Projekt liberalnej reformy walutowej
W mało jakiej dziedzinie są liberalne reformy tak potrzebne jak w zakresie produkcji pieniądza. Pieniądz państwowy – pieniądz papierowy – jest najgroźniejszym środkiem, dzięki któremu nowoczesne państwa zapewniają sobie panowanie i doprowadzają rządzone przez siebie kraje do ruiny. Dzięki drukarce banknotów państwo i jego siepacze uzyskują owe dodatkowe środki, których nie ważą się odebrać obywatelom otwarcie w formie podatków. A pod koniec każdego eksperymentu z pieniądzem papierowym czeka nieodzownie hiperinflacja i upadek przeregulowanej gospodarki. Jak można pozbyć się takiego systemu?
Na Ukrainie ograniczono sprzedaż dolarów
Bank centralny Ukrainy wprowadził we wtorek limity sprzedaży dolarów przedsiębiorstwom i klientom indywidualnym, by utrzymać stabilność finansową w obliczu trwającego już ponad tydzień kryzysu politycznego. Ograniczono także maksymalne kwoty, jakie pobierać można z bankomatów
Murphy: Tajemnica centralnej bankowości
Po niedawnej podwyżce stóp procentowych mainstreamowa prasa posłusznie jak papuga powtarza makroekonomiczne analizy, podsuwane przez naszych przyjacielskich centralnych planistów z Rezerwy Federalnej. Szary obywatel doskonale zdaje sobie sprawę, że brak mu mądrości, by pojąć skomplikowane powiązania między poszczególnymi indeksami cen, krzywymi dochodowości, zaufaniem konsumentów, itd. – to działka Greenspana.
