Uważny czytelnik naukowej literatury nt. libertarianizmu mógł przez ostatnie lata zauważyć, że pojawia się coraz więcej publikacji z tej tematyki z afiliacjami polskich uniwersytetów. W szczególności przoduje w tym ośrodek na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu, skupiony wokół dr. hab. Łukasza Dominiaka. I to właśnie dzięki jego zespołowi (w skład którego wchodzą m.in. dr Stanisław Wójtowicz, Dawid Megger oraz Igor Wysocki) w dniach 28-29 września odbyła się w Toruniu konferencja "Nowe kierunki badań nad libertarianizmem".
Już z samego tytułu konferencji było oczywiste, że nie może zabraknąć analitycznych prac o konkretnych zagadnieniach i problemach w tradycji rothbardiańsko-hoppeańskiej (m.in. kwestii godności i cnoty, definicji wolności, dobrowolnego niewolnictwa, estoppelu), głównie w wykonaniu badaczy ze "szkoły toruńskiej", ale też dr. hab. Dariusza Jurusia z Uniwersytetu Jagiellońskiego, bezdyskusyjnego pioniera tematu wśród polskich filozofów polityki, jak również dr. Pawła Nowakowskiego z Uniwersytetu Wrocławskiego czy dr. Norberta Slenzoka z Uniwersytetu Zielonogórskiego. Śmiało można powiedzieć, że w tej dziedzinie to właśnie w Polsce odbywają się najgłębsze badania z użyciem nowoczesnych narzędzi m.in. logiki deontycznej.
Nie zabrakło także rozważań nad kwestiami możliwej libertariańskiej praktyki np. opieki medycznej autorstwa Kamila Rozynka, ochrony przyrody w wykonaniu Maciej Dołbienia lub relacji organizacja bezpaństwowa-państwo omówionej przez Jakuba Juszczaka. Słuchacze mogli zapoznać się również z analizami libertarianizmu pod kątem stosunku do monarchii oraz kwestii stabilności politycznej autorstwa ekspertów w odpowiednich tematach: dr. Łukasza Święcickiego i dr. Łukasza Perlikowskiego. Lżejszym, chociaż nadal naukowym wątkiem, były prelekcje dot. myśli politycznej polskich ruchów konserwatywno-liberalnych (dr Patryk Tomaszewski) oraz ewolucji społeczności libertarian z naciskiem na sferę wirtualną (Kris Kaleta).
Na konferencji nie mogło zabraknąć przedstawicieli Instytutu Misesa, w tym wielu niemal bezpośrednio z X edycji Szkoły Ekonomicznej. Poruszyli oni pełną panoramę tematów: od kwestii własnościowo-ekonomicznych (Przemysław Rapka) przez kwestie metodologiczne (Mateusz Czyżniewski, Dawid Megger) aż po tematy, które należałoby zbiorczo nazwać psychologią (i socjologią) polityki.
W ten ostatni nurt - o którym mówiła również Agnieszka Płonka przedstawiając program ponerologii politycznej Andrzeja Łobaczewskiego, wiążący zachowania psycho- i socjopatyczne w życiu codziennym i polityce (zwłaszcza systemów totalitarnych) - świetnie wpisali się zarówno dr hab. Arkadiusz Sieroń (omawiający możliwe psychologiczne podstawy etatyzmu), dr hab. Mateusz Machaj (przestrzegający libertarian przed wybiórczym podejściem do faktów i nauki aby omijać potencjalne kwestie problemowe teorii), jak również dr Jakub Bożydar Wiśniewski (analizujący możliwości postępu etatyzmu w kierunku "rządu światowego").
O jakości prelekcji świadczyć mogła rzadko spotykana na polskich konferencjach praktycznie stuprocentowa frekwencja przez pełne dwa dni - i to mimo, że uczestnicy codziennie przenosili do kuluarów dyskusje trwające do późnych godzin wieczornych. Uczestnicy i słuchacze konferencji zgodnie mówili, że libertarianizm w Polsce ma się dobrze: nie brakuje mu ani tematów, ani zdolnych badaczy podejmujących wyzwania i wypracowujących kolejne pomysły, argumenty oraz analizy.
Również należy mieć nadzieję, że za nimi pojawią się następni - wykształceni m.in. na unikatowym w skali światowej kursie (pod kierunkiem wielu wyżej wspomnianych filozofów polityki), czyli Szkole Filozofii Polityki Instytutu Misesa.
