Bagus: O pełnej rezerwie, Javierze Milei i Argentynie
Plany reformy monetarnej przeprowadzanej przez Javiera Mileiego są przedmiotem żywiołowej debaty w kręgach libertariańskich.
Bagus: Deflacja - gdy austriacy stają się interwencjonistami
Czy w przypadku deflacji austriacy przestają oni bronić wolnego rynku?
Współczesne szkoły ekonomiczne
Bagus: Dlaczego austriacy nie są neoliberałami?
Neoklasyczni ekonomiści głównego nurtu nie byli w stanie przewidzieć wielkiej recesji. Ekonomiści ci, wierząc w nową erę stabilizacji makroekonomicznej, zostali całkowicie zaskoczeni
Bagus, Howden: Struktura terminowa oszczędności, krzywa dochodowości i niedopasowanie terminów zapadalności
Wielu austriaków traktuje proces oszczędzania homogenicznie. Niektórzy ekonomiści traktują oszczędności pieniężne jako homogeniczny fundusz, podobnie jak niektórzy jako homogeniczny fundusz traktują kapitał. Takie traktowanie kapitału jako jednolitego funduszu, który automatyczne się reprodukuje, w oderwaniu od wymiaru czasowego, prowadziło jednak do błędnych wniosków. Twierdzimy, że traktowanie oszczędności jako jednolitego funduszu bez uwzględnienia wymiaru czasowego także utrudnia zrozumienie ważnych kwestii teoretycznych i praktycznych
Bagus: Jak zakończy się eksperyment papierowego pieniądza?
System waluty papierowej zawiera w sobie mechanizmy sprzyjające autodestrukcji. Pokusa emitenta monopolisty do zwiększania podaży pieniądza jest prawie nie do powstrzymania. W takim systemie, charakteryzującym się ciągłym wzrostem podaży pieniądza i, w konsekwencji, nieustannym wzrostem cen, oszczędzanie gotówki z myślą o przyszłym zakupie aktywów nie ma wielkiego sensu. W tym przypadku lepszą strategią jest zaciągnięcie długu w celu zakupu aktywów i spłaty ich w późniejszym terminie za pomocą zdewaluowanej waluty. Co więcej, sensowny jest zakup aktywów, które mogą być później zabezpieczeniem dla pozyskania kolejnych kredytów bankowych. System waluty papierowej prowadzi do nadmiernego zadłużania się.
Bagus: Jak długi rządowe tworzą iluzję bogactwa
Wielu ludzi ufa, że papierowe bogactwo, które posiadają w formie obligacji, funduszy inwestycyjnych, ubezpieczeń, depozytów bankowych itp. zapewni im miłe wakacje pod gruszą. Na emeryturze będą jednak mogli konsumować tylko to, co zostanie wytworzone przez realną gospodarkę. A jej potencjał produkcyjny jest zniekształcony i zredukowany przez rządowe interwencje. Papierowe bogactwo ma pokrycie w próżni. Trwający transfer złych długów na rachunki rządów i banków centralnych nie cofnie już poniesionych strat. Oszczędzający i emeryci w pewnym momencie zrozumieją, że realna wartość ich bogactwa jest znacznie mniejsza niż oczekiwali.
Bagus: Mit zaciskania pasa
Powszechne zaciskanie pasa jest niezbędnym warunkiem dla rozwoju sektora prywatnego oraz szybkiej odbudowy. Problemem Europy (i Stanów Zjednoczonych) nie jest zbyt wiele, lecz za mało programów oszczędnościowych, lub nawet ich całkowity brak.
Bagus: Pokusa nadużycia w strefie euro
Koszty istnienia Eurosystemu są wysokie. Rozważając wszystkie wady tego projektu, należy stwierdzić, że nie jest on wart kontynuowania. Im szybciej się to skończy, tym lepiej. Istnieje alternatywa. Powrót do zdrowego pieniądza, jak standard waluty złotej. Zwiększyłby on odpowiedzialność, harmonię i tworzenie bogactwa w Europie.
Bagus: Dlaczego mamy kryzys w strefie euro?
Zamiast pozwolić rynkowi zareagować na ekspansję kredytową, rządy zwiększyły swoje długi i poświęciły wartość waluty, którą się posługujemy. Lekarstwem na zniekształcenia spowodowane przez ekspansję kredytu byłaby szybka likwidacja błędnych inwestycji, banków i rządów. Kiedy niewinni użytkownicy walut płaca za bailouty, trudno jest nie być zwolennikiem pozwolenia na bankructwa.
Bagus: Bailout w Eurosystemie - czyli jak kreatywnie nie spłacać swoich rachunków
TARGET2 służy jako bailout niekonkurencyjnych gospodarek ze zbyt wysokimi cenami. Dzięki temu mechanizmowi państwa nie muszą liberalizować rynku pracy ani zmniejszać wydatków publicznych, aby zwiększyć konkurencyjność cenową. Mogą wciąż beztrosko wydawać i utrzymywać swoją niekonkurencyjną wewnętrzną strukturę.
Bagus: Ryzyko długów zagranicznych
Wysoki zagraniczny dług publiczny oraz trwały deficyt handlowy są oznakami słabej waluty. Istnieje duże prawdopodobieństwo, że rząd będzie musiał ogłosić bankructwo albo ratować się inflacją. Natomiast niski zagraniczny dług publiczny i trwała nadwyżka eksportu wzmacniają walutę.
Bagus: Czy nie ma ucieczki od euro?
Koszty i ryzyko związane z utrzymaniem strefy euro już teraz są ogromne i wciąż rosną. Wyjście ze strefy euro oznaczałoby dla danego kraju koniec bycia częścią inflacyjnego, samodestrukcyjnego systemu walutowego z rozrastającymi się państwami opiekuńczymi, upadającą konkurencyjnością, bailoutami, dotacjami, transferami, pokusą nadużycia, konfliktami międzynarodowymi, centralizacją i ogólnym zanikiem wolności.Na drodze ku temu stoi jednak szereg barier, zarówno rzeczywistych jak i pozornych.
Bagus: Jak swapy walutowe uratowały strefę euro
Reagując na kryzys finansowy, Fed podjął się zadania uratowania sektora finansowego oraz światowych rządów. Pomoc strefie euro przybrała obecnie postać swapów walutowych, dzięki którym EBC ma środki na ratowanie zadłużonych państw Starego Kontynentu. Przedstawiciele władz Fedu są zdania, że ich działania najlepiej chronią interesy amerykańskiego podatnika i stanowią rozsądne rozwiązanie problemu. Kwestie kosztów alternatywnych i ryzyka zostały w ich rozważaniach pominięte.
Bagus: Czy wały przeciwpowodziowe mogą być prywatne? Argumenty przeciwko teorii dóbr publicznych
Przez wiele lat wały, tak jak inne dobra publiczne, które rzekomo potrzebowały państwowego finansowania, budowane były przez podmioty prywatne. Dzisiaj publiczne groble stały się zwykłym narzędziem redystrybucji dobrobytu na rzecz korzystających z ich ochrony. Jeżeli jednak ludzie nie dochodzą do porozumienia, by podzielić między siebie ciężar budowy i utrzymania wałów, zmuszanie ich poprzez podatki do „zgody”, której nie chcą, zwyczajnie obniża poziom dobrobytu społecznego.
Bagus: Przyszłość euro
Obserwujemy obecnie spór o to, kto ma zapłacić za błędne inwestycje w strefie euro. Do tej pory koszty finansowania błędnych inwestycji rozwiązywano przez redystrybucję monetarną. Państwa peryferyjne i Francja chcą rozwiązać problem poprzez dodruk euro i stworzenie unii transferowej. Niemcy chcą zmusić inne państwa do obniżania wydatków i równoważenia budżetów. Od tego, kto w tym sporze zwycięży, będzie zależał los euro.
[VIDEO] Bagus o „Tragedii Euro” i „Deep Freeze”
Na oficjalnym kanale Instytutu Misesa w serwisie YouTube dostępny jest już film z wystąpieniem Philippa Bagusa, docenta Uniwersytetu Juana Carlosa w Madrycie, w którym dr Bagus opowiada szczegółowo o swoich dwóch publikacjach Tragedia euro oraz Deep Freeze: Iceland's Economic Collapse.
Bagus: Oficjalny początek europejskiej unii transferowej
Przedstawiamy komentarz Philippa Bagusa do ostatnich decyzji podjętych w sprawie długu greckiego.
Bagus, Howden: MFW i pokusa nadużycia
Stabilne kursy wymiany wywołane przez MFW prowadzą do niedoszacowania ryzyka walutowego. W rezultacie potężne siły kuszą zarówno rządy, jak i przedsiębiorców, do zaciągania zobowiązań w obcych walutach. Niedoszacowanie ryzyka wymusiło na islandzkich bankach zaciąganie zobowiązań w obcej walucie. Było również przyczyną zwiększonej spekulacji na rynku islandzkim, jako że czujność zagranicznych inwestorów została uśpiona. Myśleli, że była mniej ryzykowna, niż wskazywały na to gospodarcze fundamenty kraju.
Bagus: Tragedia euro: UGW jako system autodestrukcyjny
Działanie Unii Gospodarczo-Walutowej można porównać do tragedii wspólnego pastwiska. Akceptowanie przez Europejski Bank Centralny obligacji rządowych jako zabezpieczenia pożyczek udzielanych bankom prowadzi do sytuacji, w której rządom opłaca się finansować swoje wydatki emisją papierów dłużnych. Kto ma większy deficyt budżetowy, ten zyskuje kosztem pozostałych.
Bagus: Tragedia euro: Dwie wizje Europy
Przedstawiamy pierwszy rozdział książki "Tragedia euro" Philippa Bagusa, w którym autor przedstawia klasyczno-liberalną i socjalistyczną wizję integracji europejskiej oraz wyjaśnia rolę euro w starciu tych dwóch wizji.
Bagus: Czy dojdzie do trzeciego, czwartego i piątego ilościowego poluzowania?
Niedawno Ben Bernanke zasugerował, że druga runda ilościowego poluzowania (QE2) może pociągnąć za sobą QE3 itd. W wywiadzie z początku grudnia Bernanke usłyszał pytanie: „Czy przewiduje pan scenariusz, w którym wykorzysta się kwotę ponad 600 miliardów dolarów?”. Odpowiedź Bernankego była niepokojąca: „To z pewnością możliwe. Uzależnione jest to od efektywności programu, inflacji oraz sytuacji ekonomicznej”.
