Rothbard: Patenty i prawa autorskie
Podstawowa różnica między patentami i prawami autorskimi nie polega więc na tym, że te pierwsze dotyczą urządzeń mechanicznych, a te drugie utworów literackich.(...) Podstawowa różnica między nimi polega na tym, że prawa autorskie są logicznym atrybutem prawa własności na wolnym rynku, podczas gdy patenty są monopolistycznym pogwałceniem tego prawa.
Metodologia szkoły austriackiej
Rothbard: Powinności nauki
Właściwe podejście do człowieka koncentruje się zaś na pojedynczej osobie jako na centralnym, epistemologicznym i etycznym jej znaczeniu. Natomiast zwolennicy scjentyzmu nie stracą żadnej okazji, by umniejszyć wagę jednostki i zatopić ją w znaczeniu kolektywu.
Rothbard: Koniec socjalizmu i rewizja debaty kalkulacyjnej
„Komunizm może być zdefiniowany jako najdłuższa możliwa droga prowadząca od kapitalizmu do kapitalizmu”
Rothbard: Prawo rzymskie - od leseferyzmu do etatyzmu
Prawo własności prywatnej i leseferyzm to podstawowe dziedzictwo prawa rzymskiego.
Rothbard: Socjalistyczna giełda papierów wartościowych?
Nie można mówić o autentycznie prywatnej własności kapitału, gdy nie ma giełdy.
Rothbard: Francuska szkoła laissez-faire
Utrzymali dominującą pozycję w ekonomii francuskiej przez blisko sto lat.
Rothbard: Komunistyczny mesjanizm w reformacji protestanckiej
Nowy wspaniały świat...
Rothbard: Niespełnione marzenie o leseferystycznym królu
Strategia klasycznych liberałów, przynajmniej na papierze, była prosta...
Rothbard: Gustave de Molinari - pierwszy anarchokapitalista
Czy to Molinari po raz pierwszy w historii ukazał czyste i spójne stanowisko laissez-faire?
Rothbard: Wpływ Bastiata w Europie
Zainspirowane organizacją Frédérica Bastiata i jego teoriami, stowarzyszenia wolnego handlu szybko rozwinęły się w różnych krajach Europy.
Rothbard: Vilfredo Pareto - pesymistyczny następca Molinariego
Pareto był rzadko kojarzony z leseferyzmem, a jednak...
Rothbard: Przypadkowy Fed
Fragment książki „Wall Street, banki i amerykańska polityka zagraniczna”
Rothbard: Mises, „Rząd wszechmogący” i „Teoria a historia”
Rząd wszechmogący i Teoria a historia Ludwiga von Misesa to dwie najbardziej niedocenione spośród wszystkich książek wielkich ekonomistów wolnorynkowych, niedocenione nawet podczas odrodzenia szkoły austriackiej w ciągu ostatnich kilkunastu lat.
Rothbard: Stalowa „uczciwość”
Kiedy tylko ktoś zaczyna mówić o „uczciwej konkurencji” lub o „uczciwości” w ogóle, przeciętny Amerykanin powinien pilnować swojego portfela. Gdy społeczne grupy nacisku odwołują się do „uczciwości”, oznacza to, że amerykańskim przedsiębiorcom musi zostać narzucony obowiązek zatrudniania lub awansowania przedstawicieli tej z nich, której akurat udało się zorganizować i zdobyć posłuch wśród polityków.
Rothbard: Źródła kryzysu ubezpieczeń
Firmy ubezpieczeniowe pobierają takie składki, by pokryć zobowiązania, których się spodziewają, i osiągnąć przy tym zysk. Jeśli ponoszą straty z powodu błędnych działań, przez co płatności okazują się wyższe od składek, to nie powinny oczekiwać współczucia, nie mówiąc już o wsparciu ze strony znoszących coraz większe trudy konsumentów i podatników.
Rothbard: Recenzja „Historii gospodarczej XVIII-wiecznej Anglii″ T. S. Ashtona
Historia gospodarcza jest niemal bezwartościowa, chyba że historyk posiada solidną wiedzę zarówno z teorii ekonomii, jak i badanego przez niego okresu, a wiedza taka, aż do niedawna, była czymś rzadkim. Historia gospodarcza XVIII-wiecznej Anglii T.S. Ashtona jest pracą podwójnie satysfakcjonującą — z powodu właśnie tej rzadko spotykanej wiedzy ekonomicznej autora, jak i znakomitej jakości jego dzieła.
Rothbard: Krytyka podatków konsumpcyjnych
Ortodoksyjni ekonomiści neoklasyczni od dawna trzymali się punktu widzenia, według którego, dla osoby opodatkowanej, podatek dochodowy jest „lepszym podatkiem” niż podatek akcyzowy nałożony na poszczególne rodzaje konsumpcji. Uważają tak, gdyż akcyza nie tylko obciąża finansowo podatnika, w czym nie różni się przecież od podatku dochodowego, ale dodatkowo zniechęca go do nabywania poszczególnych dóbr konsumpcyjnych. Tak więc oprócz odbierania podatnikom pieniędzy, zniekształca ich wzorce konsumpcyjne, kierując je niekoniecznie tam, gdzie sami by je skierowali.
Rothbard: Wolność czy obowiązek wypowiedzi
Libertarianie oczywiście popierają wolność wypowiedzi, czyli prawo do wypowiadania się bez przeszkód ze strony rządu. Ale prawo do wypowiedzi implikuje prawo do „nie-mówienia”, prawo do zachowania milczenia. Dotychczas sami libertarianie pozostawali dziwnie cisi w wielu przypadkach przymusu wypowiedzi w naszym społeczeństwie.
Rothbard: Henry Louis Mencken – radosny libertarianin
Kultura amerykańska nigdy nie potrafiła zrozumieć Henry’ego Louisa Menckena; Mencken natomiast nigdy specjalnie się tym nie przejmował. Wręcz przeciwnie — stanowiło to dla niego potwierdzenie jego własnej opinii na temat rodaków. Amerykanom na ogół trudno jest sobie wyobrazić, że człowiek może połączyć w sobie zarówno bystrość i radość życia, jak i szacunek do pewnych zasad.
Rothbard: Wstęp do wydania czwartego „Wielkiego Kryzysu w Ameryce”
Twierdzenie, że z punktu widzenia konsumenta i podatnika lepsze od wyższych cen są podatki, jest absurdalne. Jeśli z powodu inflacji cena danego produktu wzrośnie, to konsument na tym straci, jednak wciąż może cieszyć się korzyściami, jakie mu ten produkt daje. Kiedy jednak rząd, chcąc ograniczyć wzrost cen, podnosi podatki, konsument nie dostaje nic w zamian. Traci on po prostu swoje pieniądze bez żadnych korzyści.
